Geen lintje voor mevrouw Faber

Jezelf belangeloos inzetten voor Nederland, vaak jaren en jaren lang. Ook bij vluchtelingen. Uit de goedheid van je hart. Collega’s of anderen willen je daarvoor een blijk van waardering geven. En dan niet een bos bloemen, maar iets waarvan ze denken dat je daar echt ontzettend blij van wordt. Een echt eerbetoon. Ze vragen een lintje voor je aan. De aanvraag  doorloopt de lange weg van controle en goedkeuring en niets staat de grote verassing meer in de weg. Je zult de woorden gaan horen: Het heeft zijne Majesteit de Koning behaagd … Of wacht… Daar staat minister Faber. Omdat zij allergisch is voor vluchtelingen vindt ze het niet nodig dat jij dit eerbetoon krijgt. Of het de Koning nou behaagt of niet. Er gaat een streep door jouw goedkeuring. Je bent af geserveerd.

De verontwaardiging in (politiek) Nederland was groot, maar had van mij groter mogen zijn. Nu premier Schoof en de minister van binnenlandse zaken hun krabbel gaan zetten, gaan de lintjes toch uitgereikt worden. Opgelost dus … of is dat zo?

Ik vind van niet. We hebben in dit land dus een minister die, toegejuicht door haar partijleider Wilders, lintjes weigert aan mensen die een enorme bijdrage leveren aan de integratie van andere mensen, namelijk nieuwe Nederlanders. Een integratie die ons kabinet toch o zo belangrijk vindt. Mevrouw Faber echter vindt dat duidelijk niet. Zij wil minder vluchtelingen en als je dan hulp biedt aan mensen die hier al zijn, vaak al een status hebben, dus erkend zijn als vluchteling, dan ben je fout. Je helpt de verkeerde mensen. Het maakt haar niet uit dat er een heleboel talent schuilgaat in AZC’s, het maakt haar niet uit dat deze mensen een positieve bijdrage gaan leveren aan Nederland, al was het maar omdat ze belasting gaan betalen zodra ze werk hebben. En dat krijgen ze makkelijker als ze goed Nederlands spreken. Het maakt niet uit dat deze mensen ook mensen zijn. Het zijn de verkeerde mensen. En omdat jij ze helpt, ben jij verkeerd bezig en daar krijg je geen lintje voor.

Waar doet dit me nou toch aan denken…

Op 4 mei staan veel Nederlanders te gedenken, voorgegaan door allerlei prominenten en nog vindbare overlevenden van WO2, waaronder Joodse mensen. Opdat wij niet vergeten ... Nooit weer … En natuurlijk verdienen de gevallenen, de vermoorden, de helden en de slachtoffers herdenking. Daar doe ik niets aan af. Maar nooit weer? Het mechanisme achter de reden van 4 mei is springlevend. Mensen als verkeerde mensen wegzetten. Niet eens als mensen. Ze zijn een probleem. En als jij die mensen helpt, ze erkent als mens, dan ben jij ook een probleem. Nooit weer geldt niet alleen voor de Joodse gemeenschap. Dit geldt voor alle mensen. Want we zijn allemaal mensen. Het is weerzinwekkend dat er ook mensen zijn, in onze eigen regering, die het aloude mechanisme van ontmenselijking toepassen door hun woorden en daden. Die een lintje inzetten als politiek wapen, die jou dus slachtoffer maken van hun ideologie Waar dat toe kan leiden zie je al in andere ooit beschaafde landen. In Nederland ligt hier de kiem voor een nieuw 4 mei. Nooit weer? De geest is al lang uit de fles.