Gradaties in boosheid, verbijstering en walging

Steeds sterker werd de neiging, ik probeerde het te bedwingen, maar sorry. Lezers, jullie moeten er aan geloven. Je kunt nu nog terug! Als je verder leest vrees ik je deelgenoot te maken van mijn verbijstering over wat er gaande is in de wereld. Aan de ene kant hebben we de oorlogen en wreedheden die zomaar, of uit naam van, gepleegd worden. Aan de andere kant de mensen die proberen het vege lijf te redden door te vluchten. En dan hebben we nog twee kanten; de mensen die te hulp schieten en de mensen die juichen als dat mislukt.

Bij die laatsten, de juichers, zit mijn verbijstering en walging. Hoe kan je juichen als vrouwen, babies, kinderen en mannen verdrinken tijdens hun vlucht naar veiligheid. En dan niet eens stilletjes, met de gordijnen dicht een klein juichje op de bank, waarna je toch een beetje beschaamd bent. Nee, er komt bericht over 700 verdronken mensen en er wordt door een selecte groep Nederlanders openlijk en breeduit via de social media gejuicht. De schaamte voorbij. Werden alle Nederlanders afgemeten aan deze minderheid, zoals dat wordt gedaan met Islam, dan zag het er nogal slecht uit voor ons volkje.

Onder deze juichers zijn openlijke PVV-aanhangers, soms zetten ze er zelfs een hashtag bij, en dat moet dan trots verbeelden? Of stoerheid? Mag ik even overgeven? Meneer Geert neemt geen afstand, roept zijn aanhang niet tot de orde. Dezelfde meneer Geert die hamert op onze Christelijk-Joodse wortels waar Islam niet in zou passen. Christelijk??? Uit de Christelijkheid die hier bedoeld wordt zijn eerst de woorden mededogen, erbarmen en naastenliefde geschrapt. WIJ zijn ook niet kinderen van God. Nee, de ene mens is duidelijk de andere niet. Verdronken vluchtelingkinderen zijn niet ons pakkie an en doen er niet toe. Behalve om over te juichen dan. Ik walg van deze mede-Nederlanders.

Boos ben ik ook al. Op het feit dat het kabinet dreigde te vallen over de bad-bed-brood regeling voor iedereen, uitgeprocedeerde asielzoekers in het bijzonder. Hoe kan enig weldenkend mens vinden dat je mensen die niets hebben en nergens heen kunnen, ook niet 'terug', géén slaapplek, brood en een douche biedt? Paus Franciscus heeft douches laten bouwen bij het Vaticaan. Hier valt bijna het kabinet over de vraag of menselijkheid nog wel gepraktiseerd mag worden.

'Uitgeprocedeerd is uitgeprocedeerd', 'We worden overspoeld', 'Eigen volk eerst', zijn maar wat kreten. Lekker kort door de bocht, wég laatste restje mededogen. Allerlei cijfers en woorden als tsunami en stortvloed worden gebruikt. Nederland biedt relatief gezien in vergelijking met andere Europese landen helemaal niet zo veel vluchtelingen een thuis en al sinds 2002 minder dan veel andere EU landen. De grootste aantallen vluchtelingen worden nog altijd buiten Europa opgevangen in landen als Pakistan en Turkije. Ons asielbeleid is ook streng genoeg. Als zou gebeuren waar 82% van de Nederlanders om roept, dat asielzoekers 'evenredig verdeeld moeten worden over de EU lidstaten', dan zou die 82% voor een voor hen, heel akelige verrassing komen te staan.

Vandaar dat ik dus in gradaties van geërgerd tot boos naar walging ga, al naar gelang wat ik lees of hoor. Gelukkig ben ik me ook bewust van al het moois waar ik me in mag verheugen, en alle mooie mensen die er in deze boze blog bekaaid van afkomen. Ik weet dat jullie er zijn en ben blij dat jullie er zijn. Heel blij.

(Sommige info in dit blog komt van de Universiteit van Leiden, afd. bestuurskunde)

Pasen, eieren en matzes

Vandaag konden kinderen tot 11 jaar in centrum Veghel eieren zoeken. Van chocolade weliswaar. In tien van die eieren zat ook nog eens een ticket voor een weekend Efteling. Of het nu daardoor kwam, door de 'echte' paashaas of omdat iedereen gek is op chocolade, het was een groot succes. Zelden, wat zeg ik, nooit, heb ik zoveel kinderen zo enthousiast het winkelcentrum in zien rennen. Het nog lege tasje tegen zich aan geklemd, om te vullen met eieren. 

Pasen en eieren. Pasen en Jezus. Ik snapte de combinatie niet als kind. In stilte vroeg ik me af wat nu het één met het ander te maken kon hebben. Dat ik echt niets van pasen snapte bleek wel toen ik als brugpiepertje, met de nadruk op 'tje', op het Zwijsen terechtkwam. Toen nog sjiek het Monseigneur Zwijsen College. Ik was nogal klein en die boekentas heel groot. Afijn, in de godsdienstles vroeg de leraar wat wij nou eigenlijk vieren met pasen. Hij wees naar mij. Vol vertrouwen antwoordde ik; dan gedenken wij dat de Joden uit de slavernij in Egypte ontsnapten. Stilte. Dat herdachten 'wij'dus niet. "Iemand anders?", vroeg de docent. De rest wist gelukkig ook niet veel dus vertelde hij het voor mij totaal nieuwe nieuws, dat 'wij' dus de opstanding van Jezus Christus vieren met pasen. Aha.

Maar wat hadden die haas en eieren daar nu mee te maken? Dat zijn de voorchristelijke elementen die zoals zoveel van dat soort dingen in Christelijke feesten zijn opgenomen. De paaseieren hebben met de lentefeesten te maken en met vruchtbaarheid en geboorte. De paashaas duikt pas in 1825 in Nederland op via een uit het Duits vertaald boek. Een soort allochtoon dus eigenlijk, maar helemaal geïntegreerd. Eieren schilderen, verstoppen, zoeken en vinden is gewoon hartstikke leuk, zoals ook vanmiddag in het centrum bleek. 

Bij pasen hoort natuurlijk ook witte donderdag met de Judaskus, en goede vrijdag. Wat nou goede vrijdag, dacht ik altijd. Voor Jezus was het toch niet zo een goede dag, daar aan het kruis. Heel lang begreep ik ook dat niet. 'Goede' vrijdag. Weer op het Zwijsen leerde ik dat het goed was omdat Jezus stierf voor onze zonden en ons zo los had gekocht. Hm, goede vrijdag voor de mensheid dan. Ik vind het eigenlijk nog steeds vrij egoïstisch om die dag dus goede vrijdag te noemen. Wat wel gebeurde door mijn duidelijke gebrek aan kennis van het Christendom en katholicisme in het bijzonder, was dat ik zelden spijbelde bij godsdienstles. Ik vond leren over alle grotere religies heel interessant.

Met pasen staan er bij ons dus gekleurde eieren op tafel, we versieren de boel met paasdingen als kuikentjes, gele kaarsen en lentegroen en eten matzes met roomboter en bruine suiker. Matze, omdat bij het haastige en vroege vertrek uit Egypte er geen tijd was om het brood te laten rijzen. Daarom werden er platte ongegiste 'broden' gebakken. De roomboter en bruine suiker kwamen er natuurlijk pas veel later bij. Ik mag me er weer lekker aan te goed doen de komende paasdagen zonder verder te hoeven 'vluchten' dan de supermarkt. Fijne paasdagen iedereen!!