Verhuisperikelen 3; Hello and goodbye

Na het leggen van vloeren, schilderen van muren, hangen van poorten en slopen van een deel van de keuken is ons nieuwe huis min of meer gebruiksklaar. Er missen nog een paar dingetjes zoals gordijnen en her en der lampen, maar er zijn ook dingen verschenen. Een luie stoel voor 'opa' en een staande lamp. Een lang gemiste boekenkast, zodat eindelijk mijn boeken weer uit hun dozen kunnen komen. Hopelijk is er nog wat van over na twee jaar in de schuur. De sprookjesboom staat half op de muur van de logeerkamer en er is een koelkast en een fornuis. Langzaam krijgt het vorm en de verhuisdatum nadert met rasse schreden. Huh, wat?!

Ja, rasse schreden dus. En als je in het ene huis klust blijft het in het andere huis wat liggen. Tenminste bij ons wel. Dus besef ik met enige schrik dat vandaag(!) dus de dag is dat alles ingepakt moet worden. Dat dingen moeten worden uitgezocht en bedden en kasten gedemonteerd moeten worden. Waarom hebben we zoveel zooi! Ik dacht dat we al zoveel hadden weggedaan twee jaar geleden.... Valt een beetje tegen. Maar ik besef ook dat dit de fase is dat het nu eenmaal een rommeltje is. Kasten leeg, dozen vol en alles moet toch ergens staan....

Ik vraag me af of er ook mensen zijn die op zo een keurig nette manier weten te verhuizen. Zonder haast, alles netjes ingepakt en opgestapeld en vooral geen, nee geen vuilniszakken vol handdoeken en beddengoed omdat je dat zo lekker overal tussen kan proppen. En zeker geen spullen die niet in dozen passen en waarvan je denkt; Waar laat ik dàt nou weer! Bij ons blijft altijd iets over.

Ook denken mijn man ik nu vaak; Nog één keer de wasmachine aan voordat we verhuizen, nog één keer in dit huis oppassen op de kleinkinderen, nog één keer.... We zijn superblij met onze nieuwe woning maar zijn ook dankbaar dat we twee jaar heel prettig onder dit tijdelijke dak mochten wonen. Nieuwe huurders hebben zich aangediend en we zullen zorgen dat het huis hen weer net zo prettig ontvangt als het ons ontving.

Zondag is het zo ver, dan vertrekken we. Met goede herinneringen en veel zin om een nieuw 'thuis' te maken in Brandevoort. Hello and goodbye.

Verhuisperikelen: 'Even' vloertje leggen...

We hebben nu een goede week de sleutel van onze nieuwe woning en dus druk aan de klus. Vorige keer vertelde ik over de spinnen die het huis al hadden gekraakt. Ondertussen ben ik al aardig gewend aan bengelende spinnen boven mijn hoofd, terwijl ik op de huishoudtrap sta met verfroller en kwast. Op de bovenverdieping waren minder spinnen en die er waren bleken nogal levenloos. Ooit opgevallen, dat spinnen met hun pootjes omhoog dood hangen aan hun laatste draadje? Alle acht pootjes samengevouwen? Ik houd dus niet van spinnen maar deze aanblik vond ik toch wel triest en ik vroeg me af of ze van honger waren omgekomen in het lege huis.

Uiteindelijk, na drie dagen van de ene na de andere verfpot leegsmeren op de diverse muren, waren de te verven muren op. De plafondbewoners kon ik dus vaarwel zeggen en mij samen met man, richten op de vloeren. Hij was al begonnen en schoot lekker op. Even een vloertje leggen dus. Zo gepiept... Tot mijn zoon met zijn gezin even een kijkje kwam nemen.

Die vloer ligt niet goed hoor, zeiden hij en zijn vrouw. Beiden zijn doorgewinterde klussers. Meteen ging hij aan de slag. De vloer werd weer losgetrokken en terwijl hij ons les gaf in hoe het wél moet, legde hij samen met ons de vloer opnieuw. Hier en daar klikte het tweedehands laminaat niet meer helemaal goed, maar inderdaad... De vloer lag er na de tweede leg veel beter bij. We brachten onze held thuis en daar kregen we ook nog lekker eten van zijn vrouw en was het gezellig met hen en de kleinkinderen. Prima dagje dus.

Er was wel te weinig laminaat om de bovenverdieping af te maken. Er werd een klein ladinkje bijgehaald en de volgende dag gingen mijn man en ik weer vrolijk aan de slag. We brachten onze nieuwe kennis meteen in de praktijk en ja hoor, het lukte! Aan het einde van de middag was de bovenverdieping, twee slaapkamers en een overloop, helemaal klaar. Mooi! Misschien iets langer werk dan 'even', maar we liggen nog op schema en zijn helemaal blij.

De volgende ronde is de vloeren beneden leggen.....