Grenzen dicht! We Islamiseren in rap tempo volgens iemand op Twitter. En bij een virtuele aai over zijn bol van mijn kant, met de troostrijke woorden dat dat best heel ontzettend erg meevalt, gaf hij me mee dat ik onder een steen leef. Dat zal wel een roze steen zijn dan.
Wat me stoort is dat er vaak, als een soort excuus, verwezen wordt naar de 'nou eenmaal zijnde, andere cultuur' van binnenkomende vluchtelingen. Moslims dus. En wij zijn nu eenmaal een lief land dat als fundament Christelijk/Joodse normen en waarden heeft. Oh, ik dacht altijd dat daar mededogen in thuishoorde. God liefhebben als eerste en dan uw naaste gelijk uzelf. Dus of we houden niet van onszelf, of ....
Een sprookje... en zoek de overeenkomsten:
Er was eens een woeste planeet met gassen, water en getijden. Aardbevingen deden bergen en land oprijzen uit de wateren en warmte en erosie maakten het gesteente fijn en vruchtbaar. Op een dag verschenen er tweebenige wezens, een man en een vrouw genaamd Mens en Adem Van Leven. Hun Vader die door sommigen God wordt genoemd, had de woeste planeet voor hen omgevormd tot een paradijs, genaamd Tuin van Eden om van te genieten. Mens en Adem van Leven mochten deze tuin beheren en eigenlijk alles doen wat zij wilden. behalve... van die ene boom de vruchten eten.
Zoals gezegd leefden zij in eenvoudige overvloed, zij hoefden niet hongerig te staren naar de vruchten van de boom. De boom zijn naam was Geweten en zijn vruchten waren die van Vriendelijkheid, Eerlijkheid, Mededogen, Tevredenheid, Moed en bovenal, Liefde.
Op een dag kwam er een ander wezen op bezoek in de tuin, zijn naam was Venijn. Hij vertelde Mens en Adem van Leven dat ze best van Geweten zijn vruchten mochten eten. Zij waren tenslotte de baas en alles was van hen. Zeg nou zelf, straks at een ander het voor hun neus op. Ze werden voor de gek gehouden!
Mens en Adem van Leven twijfelden en hoe meer zij twijfelden hoe minder zij de overvloed om zich heen zagen. Zij zagen alleen nog maar de boom die Geweten heet en de vruchten werden obsessief aantrekkelijk om te eten. Venijn drong nog wat harder aan en Twijfel werd Overtuiging. Het kon inderdaad geen zinnige reden hebben dat zij niet van deze vruchten mochten eten. Het was pure onderdrukking. Zij aten van Geweten want het was hun goed recht te consumeren. Zodra zij hun tanden in Geweten zetten verloren zij zichzelf.
Mens en Adem van Leven hadden verloren, veel meer dan ze dachten. Het was niet de boom, het waren niet de vruchten, ze hadden verloren van zichzelf. En tot op de dag van vandaag zijn zij gedoemd de wrange vruchten te eten van de boom die nu Angst heet. Zijn vruchten zijn Ontevredenheid, Jaloezie, Lafheid, Eigenliefde, Hardheid en de ergste van alles, Hebzucht. Genoeg is niet genoeg, en een ander gunnen wat jij hebt, of nog sterker, een ander gunnen wat jij ook niet hebt. dat kunnen nog maar weinigen.
Maar ergens herinneren we ons Geweten. Daarom deden ook Ja-Maar en Rechtpraten wat krom is hun intrede. Er zijn ook mensen die proberen een nieuwe boom te planten en tot hen dat lukt leven we nog lang en in verdeeldheid verder.... Einde
