Vandaag ben ik niet blij

Nee, vandaag ben ik niet blij. Ik weet niet of iemand wil weten waarom niet, maar ik vertel het toch. Omdat ik behept ben met de al dan niet vervelende eigenschap niet tot de zwijgende meerderheid te willen/kunnen behoren. Niet dat ik denk dat mijn stem verschil maakt, maar dan maar zwijgen lukt me niet. Ik ben niet blij. Ik baal. Ik kijk enigszins angstig naar de wereld en denk; waar gaat dit in Godsnaam heen. Of God nu Allah, Jaweh of Jehova heet.

Een gedachte: Als kind ging ik zo een twee keer per jaar op familiebezoek in Duitsland. Weliswaar geen 'land met moslimmeerderheid' maar Duitsers waren in die tijd ook niet zo geliefd hoor in Nederland. Ik werd heel wat uitgescholden om mijn 'moffennaam', terwijl ik van moeders zijde notabene Joods ben. Stel nu dat we toen teruggekeerd waren van zo een familiebezoek en aan de grens tegengehouden waren. Duitsers niet meer gewenst. Mijn vader, broertje en ik zouden aan de grens achter zijn gebleven en mijn moeder uit solidariteit waarschijnlijk ook. Daar stonden we dan. Ons huis, oma en andere familie, spullen, school, werk van mijn vader, alles aan de andere kant van de grens. Wat doe je dan? Omkeren en alles achterlaten? Zomaar ineens? Waar moet je naartoe? Verbijsterende situatie toch wel? Mijn opa die ook de Duitse nationaliteit had zat in WO2 in het verzet en redde zo vele levens, waaronder dat van zijn Joodse gezin. Maar daar staan we dan....Ontredderd. Onzingedachte?

Het gebeurde dus in Amerika waar ene meneer Trump eventjes een decreet afkondigde. Mensen met greencards, die dus precies zoals wij in het bovengeschetste scenario hun leven in de VS hebben, zoals wij in Nederland, konden opeens HUN land niet meer in. Op basis van nationaliteit en geloof. De rechter moest er aan te pas komen om hen toegang te verlenen. Meneer Trump laat zijn slagkracht zien... ja voor landen waar geen bewezen terrorist vandaan is gekomen om in de VS een aanslag te plegen. Saoedie Arabië, waar zeer waarschijnlijk de geldschieters van 9/11 zaten, staat niet op de lijst van verboden landen. Nee, daar zit olie en geld.

Gelukkig barst er wereldwijd protest los en distantieert ook ons kabinet zich. Alleen meneer Wilders roept meteen dat hij exact hetzelfde zou doen indien mogelijk. Gaat dit hem stemmen kosten? Ik ben bang van niet. Zijn volgelingen zullen juichen. En wat me dan extra droevig maakt is dat al dit nieuws gisteren langskwam, op dezelfde dag en op hetzelfde journaal waar aandacht werd besteed aan de herdenking van de bevrijding van vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau waar 1,1 miljoen mensen vermoord zijn. Gestigmatiseerde groepen. Nooit meer..... toch?

De brief van Rutte

Het is zwaar besproken nieuws. Mark Rutte heeft een brief geschreven en wel aan alle Nederlanders. Dus ook aan mij. Na alle media-aandacht en meningen heb ik De Brief ook maar gelezen. Wel zo beleefd natuurlijk. Tenslotte krijg ik niet elke dag een brief van onze Minister-President. Inderdaad, ik was wat laat daar wij geen krant hebben en dus niet direct de pagina-grote brief onder ogen kregen. Ja, wat zal ik er eens van zeggen....

In algemene zin ben ik het best gewoon met Mark eens. De maatschappij wordt ook naar mijn mening harder, vervelender en zeer zeker onbeleefder. Mark richt zich tot alle vervelende mensen die ik ook best vervelend vind. Mensen bijvoorbeeld die hulpverleners meppen terwijl die hun werk proberen te doen. Ik vraag me dan af of die mensen ook mensen hebben waarvan ze houden. En als een mens waarvan ze houden gewond op straat ligt, of ze dan ook de hulpverlener meppen die hun geliefde mens probeert te helpen. Ook vraag ik me af of mensen die zo 'moedig' zijn hulpverleners lastig te vallen ook genoeg moed hebben om iemand te reanimeren, of een bloeding te stelpen. Waarschijnlijk niet want hulpverleners lastig vallen is laf.

Ongeveer halverwege de brief komen de asielzoekers aan bod die last veroorzaken. In de tweede alinea daarna gaat het naadloos over van 'niet handen schudden' naar 'van hulpverleners afblijven' en zo ontstaat bij velen het gevoel dat de brief vooral gericht is tegen mensen van andere komaf en Islamieten. Bij Humberto aan tafel, die er ook nog op wijst dat orthodoxe Joden ook geen handen schudden, bestrijdt Mark dit fel. Niet alleen 'buitenlanders', iederéén die zich niet 'normaal' kan gedragen mag het land uit van hem. Expliciet noemt hij ook de mensen die de gesprekken over azc's overstemden met geschreeuw en beledigingen. Dat biedt leuke gedachtengangen. Want hoe ziet hij dit dan?

Vervelende, zich niet gedragende Nederlanders het zo lastig maken dat ze hun heil elders zoeken? Zeg in België, of in Marokko. In deze landen spreekt men al snel van kansloze immigranten die de boel komen verstieren. Die de heersende normen en waarden niet respecteren. Terug naar Nederland dus. maar Nederland wil ze niet terug. Veel te lastig. Blij dat we van ze af zijn. Al snel wordt er gesproken over k..Nederlanders en of men er meer of minder van wil hebben in hun land. Uiteraard worden nu alle Nederlanders over één kam geschoren. De lastige Nederlander als exportproduct. Ik zie het niet gebeuren.

De brief van Mark, hij zal het wel goed bedoeld hebben maar een geweldige meeslepende visie? nou nee. Gewoon normaal doen dus. En wat is eigenlijk normaal en wat niet. Een hulpverlener belagen is duidelijk. Dat doe je niet. Maar een hand op je hart leggen bij een begroeting in plaats van die hand geven? Is dat nou zo niet-normaal? Of is het een beetje bekrompen om je daar aan te storen, als er wel respect uit de begroeting spreekt. Afgezien van het feit of een minister-president wel of niet op deze manier alle Nederlanders moet aanschrijven, in ieder geval degenen die een krant hebben, blijft bij mij toch iets hangen van 'net niet'. Zo binnen de lijntjes, als je begrijpt wat ik bedoel, zo meer van hetzelfde en gewoon... nou ja... een beetje onhandig?