Het eerste blogje van 2015. Was ik maar sneller geweest. Nu denk ik; moet ik iets over Parijs schrijven? En wat dan? Uiteraard sluit ik me aan bij degenen die het vreselijk vinden. Ik denk aan de slachtoffers en hun nabestaanden en vind het diep en diep triest dat hen zoveel leed is aangedaan door een stel terroristen. Daarnaast vind ik het triest voor de verhoudingen binnen de EU-landen en Nederland in het bijzonder. En ik vind het triest voor al die hardwerkende, gewoon levende, vaders en moeders, studenten enzovoorts die toevallig moslim zijn.
Ik geloof niet dat terrorisme gebonden is aan een geloof. Breivik doodde met de bijbel als uitgangspunt meer dan zeventig jonge mensen. Er zijn altijd al afgrijselijke misdaden gepleegd uit naam van God. Welke God dan ook. Zou je religie verbieden dan zoekt 'de mens' wel iets anders als aanleiding om te moorden. Zelfs Boeddhisten, waarvan ik altijd dacht dat die in ieder geval vredelievend zijn, slaan soms aan het moorden.
Het enige dat ik hier uit haal is dat alle mensen maar mensen zijn. Sommigen dwalen af naar een slechte weg of raken de weg compleet kwijt. Ze raken vooral zichzelf kwijt eigenlijk.
Dat doen de mensen die achter stemmingmakerij aanlopen net zo goed, zichzelf kwijtraken. Als schapen achter een leider aan, naar hem opkijkend voor verlossing. Dat die verlossing metaforisch gesproken nogal eens het slachthuis is, zover kijken ze niet vooruit.
Volgens mij is ieder mens een uniek individu. De één is te bang om naar zijn hart te luisteren en laat zich de verkeerde kant optrekken. Denkend dat hij wat voorstelt met bijvoorbeeld een geweer of gewoon met een grote bek. De ander is bang maar doet toch het goede, omdat zijn hart dat zegt. Dat zijn de moedigen. Ieder mens heeft een keus en dat staat helemaal los van religie, kleur of afkomst.
Wat kan ik er van zeggen.... Niets eigenlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten