Het WIJ-gevoel waar ik, ook in mijn blogs vaak voor pleit is een heel ander gevoel dan wat ik vaak elders onder ogen krijg. Waar ik het positief bedoel, en in WIJ een verbintenis zie tussen alle mensenzielen van alle kleuren, geloven en seksen en financiële status, blijkt er ook een heel ander WIJ te zijn.
Via nieuws, praatprogramma's en twitter hoor/lees ik nogal eens hoe WIJ Nederlanders, genoeg hebben van van alles, van ZIJ Moslims in het bijzonder. Verder schijnen wij doodsbang te zijn, geïslamiseerd te worden en we worden uitgeknepen en belazerd door onze regering, OKay, dat laatste ben ik het een beetje mee eens, in ieder geval dat onze regering niet erg slim bezig is. Ik vraag me of of dat laatste punt dan wel weer voor alle wij-tjes geldt of dat de zij-tjes daar juist medeschuldig aan heten te zijn. Volgens vele tweets die ik onder krijg in ieder geval wel. Zonder asielzoekers, Marokkanen en oost-Europenanen zouden wij hier totaal geen problemen hebben In mijn hoofd vormt zich dan een groot vraagteken. Meerdere vraagtekens zelfs.
Ten eerste vraag ik me af of mensen die dat roepen dat echt zelf geloven.Verder vraag ik me af wat die ander weet dat ik niet weet. Ik dacht wel een Nederlander te zijn maar begin daar soms echt aan te twijfelen. Bij elke statement dat WIJ weer iets vinden, twijfel ik een beetje meer. En niet alleen daaraan. De normen en waarden die wij schijnen te hebben in Nederland zijn wat we moeten beschermen. En dat roept dan iemand die amper Nederlands kan schrijven en daarbij oproept tot deportatie en het weer openzetten van de gaskraan. Die persoon bedoelt dus niet de toestand in Groningen, waar de gaskraan wat dichter is gedraaid om de aardbevingen in te dammen.
Vervolgens riep weer iemand op twitter dat WIJ Joden serieus moeten overwegen naar Israel te vertrekken. Gek genoeg niet om die gaskraan opmerking, maar wederom door de dreiging van 'de' Moslims/Islam. Weer voel ik me niet aangesproken en langzaam begin ik een ontheemd gevoel te krijgen. Hoor ik er nog wel bij hier, bij dat WIJ? Ben ik dan echt zo dom of naïef dat anderen mij moeten vertellen wat ik denk, voel en vind? En als ik het er niet mee eens ben mag ik ook oprotten en ben ik deel van het probleem, werd mij verteld. Ben ik nou wij of zij?
Gelukkig zijn er ook heel veel mensen waar ik me wel bij thuis voel. Mensen die zoeken naar de verbinding, naar spiritueel leven, mensen die zich niet mee laten slepen door de waan van de dag. Die hun oordeel en gedachten zelf bepalen door eigen onderzoek en ervaring. Mensen die durven uit de neerwaartse spiraal te stappen, of er gewoon nooit in stappen en initiatieven opzetten of nemen, die onderlinge saamhorigheid, vrede en daarmee kracht tot stand brengen. Gewone mensen, die gewoon hun ding doen, zonder anderen te schaden. Mensen die mensen zien als individu en er niet eens bij nadenken wat voor geloof of afkomst die mens heeft. Die mensen zijn mijn familie en vrienden en gelukkig kom ik ze ook buiten die kring tegen. Dat geeft hoop.
Mijn conclusie is dus dat WIJ toch bestaat uit meerdere wij's. DE Nederlander bestaat niet, net zomin als 'de' Moslim, Jood of Christen. Misschien kunnen de wij-roepers daar ook bewust van worden, en gewoon vanuit zichzelf spreken, of de groep die ze vertegenwoordigen duidelijk definiëren. Hoef ik tenminste geen identiteitscrisis te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten