Eigen volk eerst?

Het is iets wat in mijn hoofd blijft hangen. Dat 'eigen volk eerst' verhaal. Gebezigd door deze en gene, hier in Nederland. Ten eerste de hypocrisie ervan. De burgemeester van gemeente Westerwolde, bijna in tranen op televisie, terwijl hij in een rechtszaak hulp probeert af te dwingen voor Ter Apel. De man is ten einde raad. Waar is dat eigen volk nu, om hem loyaal te hulp te schieten? En met hem alle inwoners van Ter Apel en omgeving? Geen eigen volk? Niet eerst? Of is gewoon het eigen ikje toch een stuk belangrijker. Eigen volk eerst, maar nu even niet. Niet in dit geval. Want o jee, je zou eens vluchtelingen op moeten vangen. Die moeten we niet, dus laat dat eigen volk maar mooi in de problemen zitten. Dit terwijl er allang gemeenten zijn die bewezen hebben dat het kan. Goed kan. Win win voor zowel vluchtelingen als eigen volk. Samen de schouders eronder brengt je nu eenmaal veel verder dan ieder voor zich.

Het is ook maar een wankel privilege om bij dat eigen volk te horen. Regelmatig, vooral toen ik nog op Twitter zat, las ik wat ons eigen volk nu weer vond en wilde. Verbaasd stelde ik vast dat ik dan waarschijnlijk geen eigen volk was, en dat bleek ook zo te zijn. Niet eens met de stellingen was ik een landverrader, en nog een heleboel vriendelijke bejegeningen meer, maar dus absoluut geen eigen volk. Met de overname door X heb ik mijn biezen maar gepakt en laat het eigen volk daar in zijn eigen sop gaarkoken. 

Nederland is bij uitstek een land dat het altijd al van immigratie heeft moeten hebben. Met de immigratie kwam ook veel kennis, arbeidskrachten en lekker eten deze kant op. Maar nu Nederland massaal (om Geert Wilders zijn geliefde uitdrukking maar te gebruiken) op de PVV heeft gestemd, willen we zeker al dat werk dat arbeidsmigranten doen zelf gaan doen? Wie dan? Gaan we dan mensen aanwijzen die dat maar moeten gaan doen? Uitkeringsgerechtigden bijvoorbeeld, of een andere groep die net iets minder eigen volk is dan de rest? En hebben we die wel genoeg? Dacht het niet.

De moraal van het verhaal is denk ik, dat de kreet 'eigen volk eerst' totaal geen loyaliteit inhoudt, geen saamhorigheid, maar een excuus. In mijn ogen dan. Een excuus om te schreeuwen en te bedreigen en vooral verder niets constructiefs te doen. Het helpt dus niet om als mensen en volk vooruit te komen. De vluchtelingen van nu zijn namelijk deels de Nederlanders van morgen. Zit het hem daar juist in? Angst? Angst voor de ander die niet eigen is? En is de oplossing dan de ander en iedereen die niet bang is voor die ander,  bang maken zodat jij niet bang hoeft te zijn? 

Ik begrijp het ook wel, er zijn genoeg crises in Nederland die al veel te lang onopgelost blijven en ik begrijp echt wel de problemen waar veel mensen tegenop lopen. Ik ben ook niet geboren met een gouden lepel in mijn mond en heb ook in moeilijke omstandigheden verkeerd. Het helpt dan natuurlijk ook absoluut niet dat vanuit de regering niets komt. Die denken allemaal: eigen stemmen eerst, waarmee niets opschiet. Dus ja... Ik probeer dan ook heel oordeelloos te zijn en liefdevol en faal regelmatig jammerlijk. Vooral als ik zo een hevig geëmotioneerde burgemeester op TV zie en eerder een dito  staatssecretaris. Dan denk ik toch: waar blijven jullie nou? Ik verwacht denk ik  duidelijk iets anders van 'eigen volk' dan het eigen volk. Meteen komen er weer andere gedachten in me op. De ene vraag roept een andere op en vervolgens de twijfel 'is dat zo?' Maar daar zal ik jullie niet mee lastig vallen, al wil ik er best over filosoferen met jullie. Ik roep gewoon op om met zijn allen één volk te zijn dat elkaar en degenen die hier asiel (een veilige plaats) zoeken niet  laat vallen.