Opdat wij niet vergeten

Aan de vooravond van Dodenherdenking en Bevrijdingsdag neem ik mij eigenlijk voor om dit keer niets er over te schrijven. Helaas, ik kan het toch niet laten. Mijn excuses. Iedereen die mijn blog leest weet inmiddels wel dat ik ieder jaar weer, bij de zin 'opdat wij niet vergeten' gefrustreerd denk 'Wat nou, het merendeel is het al lang vergeten'. En begint gewoon opnieuw dezelfde oude patronen te herhalen....

Herdenken... Sommigen willen het afschaffen. Daar ben ik het niet mee eens, al was het maar uit respect voor al die verloren levens en voor de nabestaanden. Of voor de verloren zielen die zelfs niemand meer overhadden om hen te gedenken, behalve vreemden op 4 mei.

Sommigen breiden de herdenking juist uit. Ik hoorde op de radio vandaag dat in Amsterdam ook de omgekomen vluchtelingen worden herdacht op 4 mei. Niet op het Rembrandtplein, maar op de Nieuwmarkt. Dit om de Nationale Herdenking en stille tocht niet te verstoren. De herdenking is een initiatief van de actiegroep vluchtelingen, we gaan ze halen. Er was protest tegen maar ik denk ach, ook zij zijn omgekomen als gevolg van oorlog. Weliswaar niet 'onze' oorlog maar dood is dood. Oorlog is oorlog.

Wat dat 'niet vergeten' betreft; De zinsnede wordt dan wel ieder jaar op 4 mei uitgesproken, maar wie een beetje om zich heen kijkt in de wereld kan het eigenlijk helemaal nooit vergeten. Alle stadia van oorlog zijn aanwezig. De dreiging van en met oorlog (Noord-Korea vs Zuid-Korea en de USA), in (burger)oorlog zijn (teveel om op te noemen), mensen die bang zijn voor de toekomst, mensen die zuchten onder geweld, mensen die op de vlucht zijn, getraumatiseerde mensen, mensen die proberen de draad van het leven weer op te pakken en mensen die dat niet meer lukt. Mensen die proberen trauma en verlies te verwerken. Ook hier nog en niet alleen op 4 mei.

Het enige dat we volgens mij echt niet moeten vergeten is dat 'wij' niet onaantastbaar zijn in onze vrede. Het gevaar schuilt mijns inziens in herdenken en denken dat het hier niet meer kan gebeuren. Dat kan wel. Heel makkelijk zelfs. Kijk dus om je heen en wees superblij hier te wonen, in vrede. Vier dat uitbundig op 5 mei en besluit met zijn allen ons niet mee te laten slepen op welk pad dan ook dat tot ellende leidt. Op 4 mei kunnen we nog even herbedenken hoe dat ook alweer allemaal ging. Opdat wij niet vergeten.