Cultuur en traditie en zo

Ik dacht; ik ga er niet over beginnen. Ik dacht; ik doe er niet aan mee. Dat was dus een gedachte of twee. Ojee! 
Je raadt het al. Sinterklaas en o jee wat moeten we er mee, Zwarte Piet. Het is augustus. Augustus! En op facebook en twitter en andere media begint het alweer. Grote verontwaardiging omdat Hema Zwarte Piet er uit heeft gedaan. Ik was er laatst en zag wel heel veel schoolspullen, die op dit moment ook veel meer nut hebben. Gezeur en tegen-gezeur en veel volwassenen die het hebben over onze cultuur en ons kinderfeest. Zelf lig ik totaal niet wakker van Zwarte Piet. Van mij mag hij ook een schattig koorknaapje worden. Past goed bij een bisschop maar wekt misschien weer andere associaties. De nostalgie die velen schijnen te hebben bij Zwarte Piet deel ik niet. De eerste keer dat ik als vijfjarige met hem in aanraking kwam was me meteen duidelijk dat hij een zij was en ook nog eens niet echt en Sinterklaas ook al niet. Wat voelde ik me dom en bedonderd. Toch mag de vrolijke noot van het feest, Zwarte Piet, van mij ook blijven hoor. Kortom, zolang het maar leuk blijft voor de kinderen maakt het mij niet uit. 
Wat me zo nu en dan wel stoort is het verregaande gedoe over dit getinte mannetje/meisje. Van beide kanten wel te verstaan. Het zogenaamde racistische aspect vind ik grote onzin. Het onverzettelijk vasthouden aan onze traditie en cultuur ook. Leven is verandering. Kerst is ook niet meer wat het vijftig jaar geleden was. En echt, het Sinterklaasfeest ook niet.
Sinterklaas, Nicolaas van Myra, kwam uit Lycie wat tegenwoordig in Turkije ligt. Het feest heeft sinds 1850 al vele veranderingen ondergaan. Van mythisch figuur naar echt figuur. Van heilige naar boeman en weer terug naar heilige. Geen knecht, wel een knecht. De knecht heeft ook allerlei namen gehad en er verschillend uitgezien. Zowel protestanten als katholieken hadden zo hun bezwaren, maar toch bleef de goedheiligman komen. Waarom zou er dan nu opeens geen enkele verandering meer mogen plaatsvinden? Hij zal ook nu wel blijven komen. 

Wat is nou echt Nederlandse cultuur? Oja, aardappelen. Echt Nederlands. Maar pas in 1727 werd de aardappel erkend als voedsel. Heel lang wist men niet eens welk deel van de plant gegeten moest worden. Onze aardappel komt uit Zuid-Amerika. Net als onze tomaten, paprika's, pepers en hmmm, onze chocolade. Zo een heerlijke warme chocomel met slagroom op  een echt Nederlandse koude dag. De Azteken maakten al chocoladedrank en -repen. Wel wat anders dan wij nu maar toch. Al die wuivende maisvelden? Zuid-Amerika, alweer. Laten we dus niet zo spastisch doen over onze cultuur en tradities. Gewoon blij zijn dat we goede waterbeheersers zijn, harde werkers, klompen hebben en molens en drop, over het algemeen vriendelijk zijn, zuinig, en bruggenbouwers. Bruggen kun je trouwens ook bouwen tussen mensen, culturen en tradities.

Misschien valt het ook best wel mee eigenlijk, het gezeur over ZP en onze cultuur en traditie. Misschien voelt het gewoon veiliger om je druk te maken over een kinderfeest en hoe dat gevierd moet worden, dan over IS, Gaza/Israël, Syrië, ebola en Rusland/Oekraïne. Of over de oprukkende moslimhaat in Nederland en de eveneens oprukkende armoede. Zwarte Piet is dan in ieder geval nog een behapbaar probleempje waar je veilig over kunt steggelen. En daarbij is zeuren en klagen ergens over wel weer echt Nederlands :)