Het bruggetje van Lucas

Wij wonen in Brandevoort en in Brandevoort is een bruggetje. Dat bruggetje verbindt De Veste, zeg maar het centrum, met de hoeves. De hoeves zijn straten met namen die eindigen op 'hoeve'. Wij wonen in zo een straat. De bouwstijl is in mijn ogen mooi. De Veste als vestingstadje in het klein, met daaromheen water. De ecologische zone. Daarom zijn die bruggetjes nodig. Niet alleen richting hoeves, maar naar alle kanten rond de veste. Het bruggetje waar het hier om gaat is echter dat ene, het bruggetje naar de Biezenpoort. Het bruggetje van Lucas.

Hoezo? En wie is Lucas? Om met die laatste vraag te beginnen; Lucas is onze oudste kleinzoon. Hij is net zeven geworden.

Toen Lucas vijf was en zijn broertje drie, liepen wij vanuit onze straat naar de Veste. Misschien omdat grote broer zijn verantwoordelijkheid meebrengt, viel het Lucas op dat het best gevaarlijk was bij het bruggetje dat wij over moesten om in de Veste en bij de winkel te komen, waar vast een speelgoedje te scoren viel. Vanaf de kant waar wij vandaan kwamen was er namelijk geen muurtje of iets dergelijks tot waar de brugleuning begint. Aan de andere kant staat wel zo een muurtje. Lucas bekeek het eens en zei: 'Dat is wel heel gevaarlijk he oma. Kleine kindjes kunnen hier zo naar beneden vallen en dat is heel ver. Dan doen ze zich heel erg pijn.'
Oma keek ook eens en ja, hij had gelijk. De grond loopt steil naar beneden, maar dat is bijna niet te zien in de zomer, als de begroeiing hoog staat. Zwalkende kinderen of anderszins zwalkenden zouden van het smalle voetpad zo in de diepte kunnen verdwijnen.

Opa maakte melding bij de instanties die over afzettingen gaan. Ja, er was aandacht voor, hoorden wij. Niet lang daarna verscheen er een lint. Dat waaide weg. Nog later kwam er een soort buis, vastgezet aan brug en grond. Die ging om. Oma waaide een keer, tijdens een storm, bijna de plomp in maar was net op tijd op de brug, waar wel een leuning is. Is dit een klaagzang? Nee!!!

Want, laatst stonden er opeens hoge hekken naast de brug. En nu verschijnen er muurtjes. Keurig gemetseld in dezelfde stijl als aan de overkant. Het heugelijke nieuws is ook aan Lucas verteld en hij is supertrots. Er is naar hem geluisterd. Onofficieel heet deze brug voor ons voortaan, de brug van Lucas. Of in ieder geval zijn muurtje.             
   

Met dank aan metselbedrijf Verhulst, Helmond