Follow the money, of toch maar niet...

Geld maakt niet gelukkig zegt men. Maar het is wel handig als je het hebt. Geld is nodig om een dak boven je hoofd te kunnen betalen, eten op je bord, het vervoermiddel om op je werk of elders te komen, enzovoorts. Geld is nu eenmaal uitgeroepen tot het ruilmiddel van iedereen voor alles. Ruilmiddel dus.

Helaas is geld bij velen van ruilmiddel tot doel geworden. Voor degenen die het niet hebben, een doel om het wel te hebben (wat ik snap gezien de noodzaak), voor degenen die het wel hebben om meer te hebben. Zaken die hoognodig moeten veranderen in de wereld veranderen niet of veel te langzaam omdat er geld mee gemoeid is. Het grote geld zit op de verkeerde plekken.

Wil men dus iets veranderen in de wereld dan moet men degene die het kan veranderen in de portemonnee raken. Dat is de enige, maar niet gemakkelijke manier. Toen Japan weigerde nog langer Coca Cola te importeren met aspartaam, was het opeens wel mogelijk deze te zoeten met Stevia. Tot dan toe had het concern dat geweigerd. Je moet dus met veel zijn. Een collectief dat gewicht in de schaal legt.

Gelukkig zijn er steeds meer mensen die beseffen dat het anders moet. Dat moeten er nog veel meer worden! Een collectief dat kan afdwingen dat er zaken veranderen, versnellen. Geld kan je niet eten, is namelijk waar! Terwijl we ons over van alles druk maken, sterven de insecten, verandert het klimaat, smelt Antartica, woeden er orkanen en branden, zijn er overstromingen en hongersnoden. Voor geld kan je een ander ruilmiddel verzinnen, het is maar zo belangrijk als de mens het maakt. Maak onze aarde en het leven daarop net zo belangrijk. Is dat begrip te ver van je bed, denk dan aan je kinderen en kleinkinderen. Niet Amerika, maar de aarde op 1. Go for it.