En dan heb je een boek geschreven. Heel dun maar overigens. Na een week ongeveer begon de media er lucht van te krijgen en na een stuk in de Volkskrant en Brabants Dagblad begon de molen te draaien. Dat had ik nou ook weer niet verwacht. 'Is het echt zo boeiend dan', dacht ik. De redactie van Knevel en vd Brink belde. Ze wilden ons in de laatste utzending van het seizoen hebben. Eh, ons? Vroeg ik. Na het stuk in de Volkskrant, het enige interview dat we samen zouden geven, waren we daar niet voor te porren. Op zich een aardig stuk, maar ik had niet het idee dat het om het boek en de diepere bedoeling daar van ging. Logisch misschien dat de aandacht vooral naar Willem uit ging. 'Zal ik maar gaan strijken', dacht ik op een gegeven ogenblik. Niet dat ik zo graag het middelpunt wil zijn, maar ik wilde met het boek een bepaalde boodschap uitdragen en die kwam niet over.'Dit doen we dus niet meer', was de conclusie. Dus ook niet bij K&vdB en sowieso niet met ons hoofd op tv. Wel blij was ik met het prima stuk in het Brabants dagblad. Zo had ik het bedoeld en dat maakte veel goed.
Ondertussen kreeg ik twitterberichtjes (ja, nu snap ik hoe het werkt) van radioprogramma's dat ze contact wilden, of telefoontjes. Ook Boekscout werd gebeld om mijn gegevens te krijgen. Of ik aan wilde schuiven bij eenvandaag, spijkers met koppen en omroep Brabant en of ik nog ergens op tv wilde. Het werd best hectisch. Ik kan me voorstellen dat een mens overweldigd wordt door zo veel aandacht en overal op in wil gaan. Met een ander soort boek had ik dat vast gedaan (al zou daar waarschijnlijk niet zoveel aandacht voor zijn geweest) In mijn geval besef ik wel dat het ook veel onrust brengt. Het boek is niet onbeladen en ik heb geprobeerd de balans te bewaren tussen wel en geen media-aandacht. Om dezelfde afweging blijft het ook bij de twee gegeven interviews en heb ik de plaatselijke krantjes niet eens benaderd. Enige onrust veroorzaak ik echter wel en al probeer ik daar in terughoudend te zijn, voor degenen die er last van hebben is natuurlijk alles te veel. Ik begrijp dat. Dus in plaats van eenvandaag, pastte ik op de kleinkinderen en terwijl omroep Brabant en spijkers met koppen gewoon met hun gasten in gesprek gingen, was ik daar niet. Ik was lekker in Tivoli, met de andere opa's en oma's van ons oudste gezamenlijke kleinkind. Een superleuke dag, ons aangeboden door de superlieve ouders van dat zelfde kleinkind. Hadden we voor geen goud willen missen!
Toch komen er best veel reacties op het boek, waar ik erg blij mee ben. Vaak begripvol, soms verrast. Vaak complimenteus ook, waardoor ik vast van plan ben door te gaan met schrijven. Soms vult het boekje hiaten op in het verhaal, bij mensen die dat deels mee hadden gekregen. Door de bank genomen zijn de reacties van lezers absoluut positief. Dank jullie wel!
En nu over tot de orde van de dag; Voetbal!!!!
Heel verstandige keuze. Het zou de verkoop zeker bevorderen, en misschien is het zelfs voor een tweede boek een ingang. Maar het priveleven is nog altijd belangrijker. Ook uit respect voor Willem en de rest van de familie is dit een prima keuze.
BeantwoordenVerwijderen