zondag 23 juli 2017

Hondenleven

Uit het leven van Fynn,

Gaap... hoor ik daar een baasje? Ja ik hoor een baasje! Het is ochtend! O, snel in mijn mand. Daar hoor ik namelijk te slapen en daar lig ik ook als de baasjes naar bed gaan, maar zodra ze de deur achter zich dichtdoen kom ik er weer uit. Dan slaap ik de hele nacht achter de kamerdeur op de vloer. Zou het baasje voelen hoe warm de vloer daar is als hij/zij binnenkomt? Nee, vast niet. Het zijn maar mensjes. Baasje komt binnen en ik blijf superbraaf in mijn mand. Kijk, hoe lief ik ben!

Baasje gaat ochtenddingen doen en drinkt wat water en dan trekt ze haar schoenen aan. Ik zit, alweer superbraaf, te kwispelen. Jaaa, we gaan buiten spelen! Baasje heeft hondenlekkers in haar tas, dus ik neem me voor goed te luisteren. Braaf zitten en wachten. O ja, baasje wil altijd eerst naar buiten stappen en dan mag ik pas. Nou vooruit dan maar. Krijg ik al lekkers?

Min of meer braaf loop ik mee naar de uitlaatplek. Jaaaa, wind, gras, riet, luchtjes.... wat? Niet trekken? O ja.... O, andere hond in zicht! Ik vergeet alles. Geen snoepje. Zucht. We wandelen verder en gaan over de paadjes waar ook heel veel water is. Leuk! Ik kom hondjes en kindjes tegen die me aaien. Gelukkig ben ik een lobbes die graag geaaid wordt. Ik geef zelfs een kusje aan een kindje en jaaaa, ik krijg een snoepje! Vervolgens ga ik lekker door de drassigheid springen. Baasje verliest haar jas en dat vertel ik haar door er bovenop te gaan staan. Waarom krijg ik nu geen snoepje?

We lopen verder en baasje neemt me mee naar een soort weggetje dat naar het water loopt en aan de andere kant weer omhoog gaat. Huh? Ik snap het niet helemaal. Ik spring rond, hap in het water, doe maf. Zit! Wat? O, zit. Ik zit. Krijg ik nu weer een snoepje? Nee dus. We lopen het water in, ik plons, ik zwem! Aan de overkant lopen we omhoog en ik schud me lekker uit. Ik krijg lekkers!

Thuis krijg ik eten en drinken en laat ik mijn andere baasje zien dat ik heel gek kan doen. Ik moet in de mand.


We gaan nog een keer wandelen. Geen water dit keer. Ook geen snoepjes maar ik luister toch wel min of meer. Zo ben ik wel hoor. En dan mag ik mee in de auto met de baasjes en we gaan naar een soort paradijs! Allemaal heerlijke luchtjes! En kluifjes! En ballen! En speeltjes! En een andere hond! O hij gromt. Ik krijg een nieuw speeltje! En lekkers! Ik doe een vreugdeplasje, een heel kleintje maar hoor. De winkelmevrouw vindt dat niet eens erg. Thuis mag ik meteen mijn nieuwe speeltje gaan bewerken met mijn mooie witte tanden. Vandaag is een goede dag en die is nog niet eens om. Nu even slapen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten