Het oudste beroep ter wereld?

Vaak wordt gezegd dat het beroep van hoer het oudste vak is ter wereld. Het staat tenslotte al benoemd in de bijbel. Mijn vreemde hersenpan, die altijd mijmert over niet ter zake doende feiten, dacht: Is dat zo? En kwam tot een andere conclusie.

In de periode dat beroepen hun intrede doen in de bijbel zijn er dus al enige tijd mensen, maar voor wie gelooft in Adam en Eva en het scheppingsverhaal, waren er dus ooit maar twee mensjes en geen van beide was hoer. Wat ze dan wel waren? Volgens mij gewoon paradijsbewoners die lekker rond mochten scharrelen in de overvloed van de Tuin van Eden. Geen gezwoeg, geen last van hebberigheid, geen drukte om wat ze aan moesten trekken, want kleding was niet nodig. Aangenaam temperatuurtje en van schaamte nog geen last.

Ze woonden in een tuin waar alles voor handen was, allerlei heerlijkheden en ze mochten het gewoon allemaal hebben. Op de vruchten van die ene boom na dan. Net zo iets als een tafel vol potten snoep, waar je allemaal van mag eten, behalve dat ene potje. 'Who cares' zou je denken. Er was toch genoeg? En een tijdje was dat ook zo. Tot de allereerste vertegenwoordiger langskwam. Zijn naam was Satan en hij vertegenwoordigde onvrede. Hij wist die twee, die alles hadden, wijs te maken dat dat echt niet genoeg was. Nee, die ene boom... die moest ook van hen zijn. Anders was er geen gelukkig leven mogelijk. En het paradijs was opeens niet meer genoeg.

Reclame werkt in feite nog steeds zo. We hebben alles, maar ons leven is niet compleet als we bijvoorbeeld dat ene jurkje, keukenapparaat, stuk gereedschap of die ene crème niet hebben, met die ingrediënten waar we nog nooit van hebben gehoord. Nooit eerder hadden we het gemist, maar na een flinke reclamecampagne is het onmisbaar en het leven diep triest als het niet aangeschaft kan worden. We voelen ons beroofd van iets dat we toch al niet hadden, maar waar hele industrieën op draaien. Eigenlijk erg knap van reclamemakers. Maar ook wel erg triest. De mensheid is sinds Adam en Eva dus niet wijzer geworden. We trappen er nog steeds in.

Eenmaal overtuigd dat we een tekort ergens aan hebben, moet dat natuurlijk worden aangevuld. Helaas is er na het scoren van het ene artikel altijd een volgend dat ook weer onmisbaar blijkt te zijn in ons leven. En zoals Adam en Eva het paradijs niet tot op de laatste boom wonnen na het eten van de verboden vrucht, maar juist alles verloren, zo verliest de mensheid van nu ook. Na het paradijs, verliezen we de hele aarde aan overconsumptie en vervuiling. 

Mijn conclusie is dus dat het oudste beroep dat van vertegenwoordiger is. Uiteraard geldt dit verhaal alleen voor mensen die in de schepping geloven, anders is het oudste beroep misschien dat van sprookjesverteller.

Gezinsuitbreiding

Hij kwam voorbij als asielhond en we gingen voor de bijl. Zeven maandjes jong, labradorachtig en volgens de beschrijving kon hij met grote en kleine kids, katten, andere honden en mee in de auto. Alleen thuisblijven was het enige puntje dat hij niet zo goed kon. Ach, dachten we, we gaan gewoon kijken want vooral de kindvriendelijkheid vinden we heel belangrijk gezien we kleinkinderen over de vloer hebben.
We maakten kennis met een al vrij stevige hond die dacht dat hij een kleine pup was. Energie voor tien en het liefst sprong hij bovenop ons of met 20 kilo en een noodgang op de bank, wie daar dan ook al toevallig zat. Maar lief was ie wel. Geen spatje agressie te bekennen en dus besloten we hem in huis te nemen. Na een week was de gezinsuitbreiding een feit.
Met de hond kwamen er natuurlijk hondenspullen; ligkussens, speeltjes, botjes, een riem, etensbakken en boeken. Die laatste voor ons om onze Fynn op de juiste manier op te voeden. De eerste twee nachten jankte en blafte hij. De derde nacht sprak ik hem streng toe en verhip hij bleef stil. In plaats daarvan ging hij het huis herinrichten. Ook als hij overdag alleen moest blijven was het altijd spannend hoe het huis erbij stond bij terugkeer. Toch waren we blij, want hij ging niet janken en blaffen in onze afwezigheid. Dat zou zo vervelend zijn geweest voor de buren.
Een maand later is het nu. Fynn maakt 's nachts (bijna) niets meer stuk. Het huis is veel strakker van inrichting geworden, aangezien hij inmiddels drie planten heeft opgegeten en alles van de vensterbank heeft verwijderd dat hem in de weg staat bij het naar buiten kijken. De laatste overgebleven grote plant heeft hij 'gesnoeid'.Wij laten niets meer slingeren in de woonkamer dus de opvoeding werkt......
Twee keer is hij nu naar de hondentraining geweest om netjes commando's te leren volgen. Ondertussen trachten we hem verder op te voeden met het boek van Anniek Winters in de hand. 'Wees een kalme, assertieve, zelfverzekerde leider', schrijft zij. De hond zal je dan graag volgen. Het klinkt zo simpel. Dus liep ik vanmorgen kalm en zelfverzekerd te zijn, echt waar, met Fynn aan de lijn. Die hield ik losjes vast, zoals het boek zegt te doen. Het zou een trainingsronde worden en dus zei ik 'zit'. Hij deed het. Ik zei 'af' en maakte het bijbehorende gebaar dat ik van mijn zoon leerde, om hem te laten liggen. Toen mijn zoon het deed werkte het. Nu staarde Fynn me glazig aan. 
Een eindje verder kwamen we een andere hond tegen. 'Blijf naast', zei ik heel zelfverzekerd. Fynn trok achterwaarts terwijl ik stug voorwaarts bleef lopen. En toen opeens schoot ik in de lach. Ik bedacht me dat Fynn dat boek natuurlijk niet gelezen heeft! het moet gezegd, de rest van de ronde deed hij het best goed. Hij volgde zelfs heel braaf over een heel smal bruggetje zonder dat één van ons in het water belandde. Als beloning kreeg hij snoepjes en kochten we deze middag een nieuwe riem voor hem, een betere mand en een bal. Bij thuiskomst lag de vuilnisbak in de keuken omver, de inhoud op het kleed. Maar hij leert het wel hoor :)