Het eerste iets minder comfortabele deel komt bij de eerste vraag aan familie en vrienden om eens te kijken of het ontstane manuscript iets is? Toch nog best een veilige omgeving, dus dat valt nog wel mee. Met de feedback ga ik dan weer aan de slag. Tegen de tijd dat het manuscript naar uitgevers gestuurd gaat worden, begint het eng te worden. Het oordeel ...
Afwijzingen zijn er in soorten en maten. Uiterst kritisch, gewoon niet het genre waar op dat moment behoefte aan is, onder de ondergrens van 75.000 woorden zitten, er zijn allerlei redenen. Volgende ronde. De kritiek wordt ter harte genomen en het schaven en herschrijven begint weer. Tips worden meegenomen, informatie ingewonnen en verwerkt.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Ondertussen ben ik een aardige tijd verder. Eén uitgever heeft een innamestop. Geen tweede ronde daar dus. En dan wordt het manuscript geaccepteerd door uitgeverij Boekscout. Yessss! En dan begint het einde, het echte ontzettende einde van mijn comfortzone. Er moet nog meer verbeterd worden, nog een beetje herschreven. Marketing komt om de hoek kijken. Opeens moet ik nadenken over mijn doelgroep. Nou ja, iedereen boven de zestien die van spannende verhalen houdt? Gelukkig krijg ik veel tips maar eh, hoe moet dat allemaal. Ik blijk een dodo te zijn qua social media.
Nu is het dus zaak om mijn verhaal, mijn boek, aan de man en vrouw te brengen. Op 15 februari, een dag voor mijn verjaardag, ziet de thriller De matchmaker het levenslicht. Mijn thriller. Iemand zette op Facebook: 'Ik houd niet van thrillers, die geven verkeerde gedachten'. Ik vraag me af wat dat zegt over de gedachten van de persoon die de thriller bedenkt. Heb ik een misdadig brein? En ga ik mijn gedachten nu dus echt delen met lezend Nederland? Mijn misdadige verkeerde gedachten? Ja dus.
Daarvoor moet ik dus gezien en gehoord worden. Op de voorgrond treden. Heel ver buiten mijn comfortzone stappen. Gelukkig draaien in mijn hoofd de radertjes alweer rond het volgende boek. Kan ik straks weer lekker terugkruipen in mijn misdadige doch veilige wereld van mijn gedachten die zich via het toetsenbord weer tot boek gaan vormen. Weer heerlijk comfortabel. En dan begint alles opnieuw ...
