Hemelvaart
Er zijn op dit moment 30 boeken verkocht, wat me helemaal niet tegen valt. Veel PR heb ik niet gevoerd, dus niet slecht. Via mijn auteursaccount bij Boekscout.nl kan ik netjes volgen hoe de verkoop loopt. Niet wie het boek koopt natuurlijk, maar wel hoeveel in totaal en of dat particulier is of via boekwinkels. Leuk hoor. Reacties komen hier en daar los. Sommige ontzettend lief en hartverwarmend, sommige wat kritischer maar dat mag. Daarnaast gaat het gewone dagelijkse leven natuurlijk ook door. Eigenlijk gaat juist dat vooral door, haha! Boodschappen doen, koken, stofzuigen, opruimen, afspraken en zaken regelen. Door de regen fietsen, of er zoals nu, door het raam naar kijken terwijl ik blog. Laptop op schoot, het ding doet zijn naam eer aan.
Vandaag is het hemelvaartdag, de dag van 'Vat oe fiets' en klokgebeier. En van Jezus natuurlijk, die ten hemel voer. De fietsers voor het goede doel hebben meestal mooier weer en ik heb een beetje meelij met hen. Het lijkt buiten wel een beetje herfst. Zelf vergeet ik elk jaar weer dat de winkels dicht zijn op hemelvaartdag. Ik vind het zo een vreemde feestdag maar dat komt vast omdat ik niet katholiek ben. Nog vreemder vind ik goede vrijdag. Hoezo goed? Die dag stierf volgens de Bijbel Jezus aan het kruis voor onze zonden. Niet zo een goede dag dus voor Hem. Voor de mensheid wel, maar mij lijkt het toch wat egoistisch om het dan een goede vrijdag te noemen. Temeer omdat de mensheid er niet veel mee heeft gedaan. Ze zondigden weer vrolijk door. Dat maakt Zijn offer nogal wrang. De kruisbeelden met daaraan hangende Jezus, die veel aan het begin van dorpen staan vind ik ook altijd zo zielig. Het ziet er zo naar uit en zeker als het zo kil is als vandaag heb ik de neiging Jezus een regenjasje om te hangen. Ik wil absoluut niemand beledigen in zijn of haar geloof, maar geloof zelf veel liever dat Jezus helemaal niet dood ging daar aan dat kruis. Dat maakt het ook veel makkelijker voor me om naar Hem te knipogen als ik langs zo een kruisbeeld kom en te denken; Wij weten wel beter he...
donderdag 29 mei 2014
vrijdag 23 mei 2014
Oeps, ik ben schrijver
Boek
En vandaag was het dan zo ver.... Mijn boek is te bestellen, het staat online, in de webshop, ik ben schrijver.... Apart. Na alle voorbereidingen en drukte rondom het boek bijna een anticlimax. Ik hoefde namelijk helemaal niks te doen. Gewoon op onze kleinkinderen passen en wachten tot het zover was. Ergens tegen het einde van de ochtend kwamen de eerste berichtjes. Aha, het was dus zo ver. 's Middags viel mijn eigen boek in mijn eigen brievenbus. Toch even een bijzonder moment. Ik ben schrijver.
Het boek ziet er cool uit, met dank aan Gerry van Roosmalen, oneeyevision.nl en Boekscout.nl. Gerry is de enige fotograaf die mij kan laten plakken aan een foto, en Boekscout heeft het boek heel mooi vorm gegeven, ook weer met coverfoto van oneeyevision.nl. Een uitgebreide mail van Boekscout volgde, want vergis je niet, schrijven is ook gewoon werken. Het is een heel proces om een boek uitgegeven te krijgen. Schrijven is eigenlijk het makkelijkste deel. Daarna, dan begint het pas.
Ik ben benieuwd wat er gaat volgen. Op dit moment zit ik aan een glaasje Bailey's, gekregen van vrienden als felicitatie. Superlief! Bedankt!! Van mijn echtgenoot kreeg ik een hele mooie bos bloemen, wat extra lief is aangezien hij een soort lijdend voorwerp is in mijn verhaal. Verder moet het nog een beetje inzinken hoor. Het gewone leven gaat ook gewoon door. De avond heb ik doorgebracht met het bakken van cupcakes en minitaart voor een kleine jarige. Toch is er wel iets veranderd. Ik ben nu een gepubliceerde schrijver. Ik sta onder contract bij mijn uitgever en ben dus echt schrijver. Behalve dat het leuk staat op mijn CV, ben ik dus vast van plan te blijven schrijven. Verhalen genoeg om te vertellen. Er borrelt van alles in mijn hoofd. Niks is prettiger voor de inspiratie dan de erkenning door een uitgever.
Voor wie interesse heeft: http://www.boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=4823 is de webshop van Boekscout.nl waar mijn boek te bekijken is en voor de liefhebber te bestellen.
Ik ga nog een borreltje pakken en binnenkort begin ik aan mijn volgende boek :)
En vandaag was het dan zo ver.... Mijn boek is te bestellen, het staat online, in de webshop, ik ben schrijver.... Apart. Na alle voorbereidingen en drukte rondom het boek bijna een anticlimax. Ik hoefde namelijk helemaal niks te doen. Gewoon op onze kleinkinderen passen en wachten tot het zover was. Ergens tegen het einde van de ochtend kwamen de eerste berichtjes. Aha, het was dus zo ver. 's Middags viel mijn eigen boek in mijn eigen brievenbus. Toch even een bijzonder moment. Ik ben schrijver.
Het boek ziet er cool uit, met dank aan Gerry van Roosmalen, oneeyevision.nl en Boekscout.nl. Gerry is de enige fotograaf die mij kan laten plakken aan een foto, en Boekscout heeft het boek heel mooi vorm gegeven, ook weer met coverfoto van oneeyevision.nl. Een uitgebreide mail van Boekscout volgde, want vergis je niet, schrijven is ook gewoon werken. Het is een heel proces om een boek uitgegeven te krijgen. Schrijven is eigenlijk het makkelijkste deel. Daarna, dan begint het pas.
Ik ben benieuwd wat er gaat volgen. Op dit moment zit ik aan een glaasje Bailey's, gekregen van vrienden als felicitatie. Superlief! Bedankt!! Van mijn echtgenoot kreeg ik een hele mooie bos bloemen, wat extra lief is aangezien hij een soort lijdend voorwerp is in mijn verhaal. Verder moet het nog een beetje inzinken hoor. Het gewone leven gaat ook gewoon door. De avond heb ik doorgebracht met het bakken van cupcakes en minitaart voor een kleine jarige. Toch is er wel iets veranderd. Ik ben nu een gepubliceerde schrijver. Ik sta onder contract bij mijn uitgever en ben dus echt schrijver. Behalve dat het leuk staat op mijn CV, ben ik dus vast van plan te blijven schrijven. Verhalen genoeg om te vertellen. Er borrelt van alles in mijn hoofd. Niks is prettiger voor de inspiratie dan de erkenning door een uitgever.
Voor wie interesse heeft: http://www.boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=4823 is de webshop van Boekscout.nl waar mijn boek te bekijken is en voor de liefhebber te bestellen.
Ik ga nog een borreltje pakken en binnenkort begin ik aan mijn volgende boek :)
zaterdag 17 mei 2014
Beetje schizo
Beetje nerveus
De correctieproeven van het boek zijn binnen gekomen en weer retour gestuurd. Direct daarop kwam er een berichtje of ik nog even een mailing rond kon sturen. Een vooraankondiging voor de echte promotiemail. Slim bedacht van Boekscout.nl, want zo zie je meteen of alle adressen kloppen. Ik sta er sowieso van te kijken wat een slim concept ze daar hebben. Alles gaat via het ' nieuwe werken' dus per email. Voor wie gelooft in de persoonlijke benadering in de vorm van gesprekken, is er een helpdesk waarmee je kan bellen.
Misschien niet helemaal het beeld wat mensen hebben bij een uitgever? Ik vind het prima zo. Efficiënt, duidelijk en de meeste vragen worden al beantwoord voordat je ze kan stellen. Dat geeft dit mens vertrouwen. Bij Boekscout weten ze duidelijk waar ze mee bezig zijn.
Weet ik ook waar ik mee bezig ben? Ik denk het wel. Toch word ik wel steeds nerveuzer nu 23 mei in zicht komt. Even ons hebben en houden in een boek zetten en op de markt gooien, mwah, Het is een beetje schizofrene toestand. Aan de ene kant is het spannend en geweldig dat mijn boek wordt uitgegeven. Aan de andere kant is het doodeng. Wat zullen de reacties zijn? Aardig? Goed? Vervelend? Kritisch? Ik maak me aardig kwetsbaar met dit boek. Kan ik dat aan? Om daar achter te komen zullen er natuurlijk wel reacties moeten zijn. Dat is ook nog een mogelijkheid. Dat er helemaal geen reacties komen. Dat het boekje helemaal niks doet, behalve op een plank liggen. Misschien wel makkelijk, maar dat voelt toch ook niet als iets wat ik nou echt wil.
Ik heb het tenslotte geschreven om ons recente verleden recht in de ogen te kijken. Om het maar eens gewoon op tafel te gooien, dat gaat heel goed met een boek, en dwars door het vuur te gaan. Als er dan alleen een klein rookwolkje poef zegt, schiet dat ook niet op natuurlijk. Of misschien zou dat juist wel mooi zijn. Als er helemaal geen vuur blijkt te zijn. Dat alleen wij denken dat er nog iets op te rakelen valt. Zou weer meevallen.
Wat ook schizofreen is, is dat we bijna dagelijks geconfronteerd worden met de gevolgen van de beschreven gebeurtenissen. Terwijl ik druk bezig ben met het proces van uitgeven leven we 'on the edge' om het spannend te zeggen. We solliciteren, we moeten verhuizen en de meest simpele dingen zijn bij ons zo simpel niet. Het is alsof je een pad beloopt waarvan je niet precies weet waar dat heen gaat. Het ene moment loop je op zacht gras en geniet je van het uitzicht, het volgende moment loop je op de keien en is je uitzicht een donkere woestenij. Geef mij het gras maar. Gelukkig is er in verhouding ook veel gras en zelfs tussen de keien zijn echt wel bloemen te ontdekken als je ogen en hart dat willen zien. Op naar 23 mei dus. Maar eerst nog gezellig samen zijn met goede vrienden en de eerste verjaardag van onze kleindochter! Daar kan dan weer geen boek tegen op.
De correctieproeven van het boek zijn binnen gekomen en weer retour gestuurd. Direct daarop kwam er een berichtje of ik nog even een mailing rond kon sturen. Een vooraankondiging voor de echte promotiemail. Slim bedacht van Boekscout.nl, want zo zie je meteen of alle adressen kloppen. Ik sta er sowieso van te kijken wat een slim concept ze daar hebben. Alles gaat via het ' nieuwe werken' dus per email. Voor wie gelooft in de persoonlijke benadering in de vorm van gesprekken, is er een helpdesk waarmee je kan bellen.
Misschien niet helemaal het beeld wat mensen hebben bij een uitgever? Ik vind het prima zo. Efficiënt, duidelijk en de meeste vragen worden al beantwoord voordat je ze kan stellen. Dat geeft dit mens vertrouwen. Bij Boekscout weten ze duidelijk waar ze mee bezig zijn.
Weet ik ook waar ik mee bezig ben? Ik denk het wel. Toch word ik wel steeds nerveuzer nu 23 mei in zicht komt. Even ons hebben en houden in een boek zetten en op de markt gooien, mwah, Het is een beetje schizofrene toestand. Aan de ene kant is het spannend en geweldig dat mijn boek wordt uitgegeven. Aan de andere kant is het doodeng. Wat zullen de reacties zijn? Aardig? Goed? Vervelend? Kritisch? Ik maak me aardig kwetsbaar met dit boek. Kan ik dat aan? Om daar achter te komen zullen er natuurlijk wel reacties moeten zijn. Dat is ook nog een mogelijkheid. Dat er helemaal geen reacties komen. Dat het boekje helemaal niks doet, behalve op een plank liggen. Misschien wel makkelijk, maar dat voelt toch ook niet als iets wat ik nou echt wil.
Ik heb het tenslotte geschreven om ons recente verleden recht in de ogen te kijken. Om het maar eens gewoon op tafel te gooien, dat gaat heel goed met een boek, en dwars door het vuur te gaan. Als er dan alleen een klein rookwolkje poef zegt, schiet dat ook niet op natuurlijk. Of misschien zou dat juist wel mooi zijn. Als er helemaal geen vuur blijkt te zijn. Dat alleen wij denken dat er nog iets op te rakelen valt. Zou weer meevallen.
Wat ook schizofreen is, is dat we bijna dagelijks geconfronteerd worden met de gevolgen van de beschreven gebeurtenissen. Terwijl ik druk bezig ben met het proces van uitgeven leven we 'on the edge' om het spannend te zeggen. We solliciteren, we moeten verhuizen en de meest simpele dingen zijn bij ons zo simpel niet. Het is alsof je een pad beloopt waarvan je niet precies weet waar dat heen gaat. Het ene moment loop je op zacht gras en geniet je van het uitzicht, het volgende moment loop je op de keien en is je uitzicht een donkere woestenij. Geef mij het gras maar. Gelukkig is er in verhouding ook veel gras en zelfs tussen de keien zijn echt wel bloemen te ontdekken als je ogen en hart dat willen zien. Op naar 23 mei dus. Maar eerst nog gezellig samen zijn met goede vrienden en de eerste verjaardag van onze kleindochter! Daar kan dan weer geen boek tegen op.
zaterdag 10 mei 2014
campingbedje
Uit de tijd
Straks gaan we richting mijn oudste dochter die haar 30e verjaardag viert. Buiten kindergebak, cadeautje en onszelf, nemen we ook het campingbedje mee van de kleindochter. Dat stond hier nog en wie weet moeten er straks kleine mensjes even een dutje doen in dat bedje. Op naar boven waar het bedje staat. Hm, waar zal ik eens beginnen. Eerst maar het meest voor de hand liggende, het matrasje er uit. Dat gaat goed. Er onder ligt nog iets stevigs wat er bij nadere bestudering uitziet als iets waar straks ook het bedje in verpakt kan worden. Okay, dat leggen we opzij. Er zitten her en der wat flapjes langs de kanten van het bedje en op de hoeken die vast los moeten. Dat gaat goed. Maar wat nu?
Bedje op zijn kant, bedje op zijn kop, hee daar zit iets. En die stangen zien er uit alsof ze kunnen knikken. Voorzichtig even proberen maar. Ja, dat gaat. Maar er blijft nog een stuk bed over dat niet knikt. Uhhh...
Echtgenoot komt ook eens kijken. Er zit een lipje waar volgens hem aan getrokken kan worden. Het werkt. Maar nog steeds knikken niet alle stangen. Ik kijk er nog maar eens goed naar en bedenk dat die pijltjes die op het bedje gedrukt staan toch vast iets duidelijk willen maken. Even voelen en ja!! Er zit iets onder de stof waar we op kunnen drukken! En daar gaan de laatste stangen.
Volgende stap is het bedje in de hoes krijgen en de matras in een tas. Samen puzzelen we het er in en nu staat alles klaar in de gang. Pff, je zou bijna toe zijn aan vakantie. Nooit een campingbedje bezeten. Ik voel me duidelijk uit de tijd. Maar we hebben het voor elkaar. Deze opa en oma zijn voldaan over zichzelf. Op naar het feest!
Straks gaan we richting mijn oudste dochter die haar 30e verjaardag viert. Buiten kindergebak, cadeautje en onszelf, nemen we ook het campingbedje mee van de kleindochter. Dat stond hier nog en wie weet moeten er straks kleine mensjes even een dutje doen in dat bedje. Op naar boven waar het bedje staat. Hm, waar zal ik eens beginnen. Eerst maar het meest voor de hand liggende, het matrasje er uit. Dat gaat goed. Er onder ligt nog iets stevigs wat er bij nadere bestudering uitziet als iets waar straks ook het bedje in verpakt kan worden. Okay, dat leggen we opzij. Er zitten her en der wat flapjes langs de kanten van het bedje en op de hoeken die vast los moeten. Dat gaat goed. Maar wat nu?
Bedje op zijn kant, bedje op zijn kop, hee daar zit iets. En die stangen zien er uit alsof ze kunnen knikken. Voorzichtig even proberen maar. Ja, dat gaat. Maar er blijft nog een stuk bed over dat niet knikt. Uhhh...
Echtgenoot komt ook eens kijken. Er zit een lipje waar volgens hem aan getrokken kan worden. Het werkt. Maar nog steeds knikken niet alle stangen. Ik kijk er nog maar eens goed naar en bedenk dat die pijltjes die op het bedje gedrukt staan toch vast iets duidelijk willen maken. Even voelen en ja!! Er zit iets onder de stof waar we op kunnen drukken! En daar gaan de laatste stangen.
Volgende stap is het bedje in de hoes krijgen en de matras in een tas. Samen puzzelen we het er in en nu staat alles klaar in de gang. Pff, je zou bijna toe zijn aan vakantie. Nooit een campingbedje bezeten. Ik voel me duidelijk uit de tijd. Maar we hebben het voor elkaar. Deze opa en oma zijn voldaan over zichzelf. Op naar het feest!
woensdag 7 mei 2014
Spannend
Leuk of spannend of allebei?
De verschijningsdatum van het boek komt dichterbij. 23 mei is het zo ver! Inmiddels heb ik veel werk verzet en ben ik nog bezig met de laatste klus. Het verzamelen van mensen die toestemming geven voor de toesturing van de promotiemail door de uitgever. Ik heb mijn verplichte aantal al, maar ben blij dat er zo veel mensen positief reageren! Het is echt heel spannend. Niet alleen dat ik, nou ja, mijn boek, uitgegeven word, maar ook wat het teweeg kan brengen. Het is waargebeurd, dus uit ons leven gegrepen. Wat zullen de reacties zijn? Bij sommigen zal het misschien nieuwsgierigheid bevredigen, bij anderen interesse belonen, maar misschien zijn er ook mensen die er niet op zitten te wachten. Dat weet ik eigenlijk wel zeker. Misschien worden er ook wel mensen boos. Het is maar net hoe ze er zelf in staan en wat hun eigen belang is. De een wil alles nu eenmaal liever laten vergeten, de ander is er nog mee bezig en wil juist meer weten.
Het zal allemaal wel op me af komen. Of misschien gebeurt er helemaal niets... De tijd zal het leren. In ieder geval, als er dit keer figuurlijk gesproken iets op mijn hoofd valt, is het mijn eigen keus. Dan heb ik het zelf afgeroepen en dat voelt toch anders. De gebeurtenissen in het boek overkwamen mij en de rest van ons gezin en dan moet je zien stevig op je benen te blijven staan. Voeten op de aarde en dealen met wat er opeens gebeurt, zonder je voor te kunnen bereiden. Nu sta ik al stevig en is de uitdaging mijn eigen keus. In beide gevallen kijk ik alles recht in de ogen en achteraf zal ik kunnen vertellen wat nou makkelijker of moeilijker was.
Zenuwachtig ben ik wel!Soms vraag ik me ook wel af waarom ik dit nou zo nodig moet doen. Niet omdat ik zo graag in de spotlights sta. Misschien wel omdat ik denk dat er veel mensen zijn die iets totaal onverwachts meemaken, aan worden gekeken in positieve maar zeker ook negatieve manier. Oordelen die zo makkelijk worden gegeven en als het anoniem kan soms op een vreselijke manier. Misschien heeft iemand er iets aan. Misschien kan ik iets positiefs voort laten komen uit een vrij negatieve gebeurtenis. Ik ben dit pad ingeslagen en nu maar kijken waar het heen gaat. Op naar 23 mei.
De verschijningsdatum van het boek komt dichterbij. 23 mei is het zo ver! Inmiddels heb ik veel werk verzet en ben ik nog bezig met de laatste klus. Het verzamelen van mensen die toestemming geven voor de toesturing van de promotiemail door de uitgever. Ik heb mijn verplichte aantal al, maar ben blij dat er zo veel mensen positief reageren! Het is echt heel spannend. Niet alleen dat ik, nou ja, mijn boek, uitgegeven word, maar ook wat het teweeg kan brengen. Het is waargebeurd, dus uit ons leven gegrepen. Wat zullen de reacties zijn? Bij sommigen zal het misschien nieuwsgierigheid bevredigen, bij anderen interesse belonen, maar misschien zijn er ook mensen die er niet op zitten te wachten. Dat weet ik eigenlijk wel zeker. Misschien worden er ook wel mensen boos. Het is maar net hoe ze er zelf in staan en wat hun eigen belang is. De een wil alles nu eenmaal liever laten vergeten, de ander is er nog mee bezig en wil juist meer weten.
Het zal allemaal wel op me af komen. Of misschien gebeurt er helemaal niets... De tijd zal het leren. In ieder geval, als er dit keer figuurlijk gesproken iets op mijn hoofd valt, is het mijn eigen keus. Dan heb ik het zelf afgeroepen en dat voelt toch anders. De gebeurtenissen in het boek overkwamen mij en de rest van ons gezin en dan moet je zien stevig op je benen te blijven staan. Voeten op de aarde en dealen met wat er opeens gebeurt, zonder je voor te kunnen bereiden. Nu sta ik al stevig en is de uitdaging mijn eigen keus. In beide gevallen kijk ik alles recht in de ogen en achteraf zal ik kunnen vertellen wat nou makkelijker of moeilijker was.
Zenuwachtig ben ik wel!Soms vraag ik me ook wel af waarom ik dit nou zo nodig moet doen. Niet omdat ik zo graag in de spotlights sta. Misschien wel omdat ik denk dat er veel mensen zijn die iets totaal onverwachts meemaken, aan worden gekeken in positieve maar zeker ook negatieve manier. Oordelen die zo makkelijk worden gegeven en als het anoniem kan soms op een vreselijke manier. Misschien heeft iemand er iets aan. Misschien kan ik iets positiefs voort laten komen uit een vrij negatieve gebeurtenis. Ik ben dit pad ingeslagen en nu maar kijken waar het heen gaat. Op naar 23 mei.
Abonneren op:
Posts (Atom)