Licht

Het is december, feestmaand. Sint is alweer terug naar huis en een groot deel van de mensen richt zich nu naar kerst en het licht.

Vandaag begint Chanoeka (feest van het licht) en overal in de straten en huizen twinkelen ook al de lichtjes als teken van naderende kerst. We roepen met zijn allen als vanouds het licht terug, in deze koude donkere dagen, zoals met Yule op midwinter. Zeg maar de voorloper van kerst, nog steeds gevierd door pagans, druïden, heksen en anderen.

Zelf hang ik geen richting aan maar hussel alles door elkaar. Terwijl ook ik het huis langzaam vul met dennentakken, lichtjes en andere attributen, denk ik aan allen die het koud hebben, die op de vlucht zijn, die in oorlog leven. Voor Sinterklaas vroeg ik wereldvrede. Mijn schoen bleef leeg, maar ik ben dan ook volwassen. Dus dat snap ik. Sinterklaas is er voor de kinderen. Niet voor alle kinderen overigens. Ook al niet.

Terwijl ik versier, mijmer ik. Ik vraag me af hoe Chanoeka nu wordt gevierd in Israël, waar mensen nog steeds geliefden kwijt zijn die zijn ontvoerd, geliefden hebben verloren aan de dood, of geliefden hebben die kunnen sneuvelen in de oorlog in Gaza. Gaza, waar meer dan 5000 lichtjes, geliefde kinderen, voor altijd zijn gedoofd. In Gaza is sowieso amper licht, geen veiligheid, geen behoorlijk drinkwater of eten. Dode, zieke en stervende kinderen, dat wel. En dan heb ik het alleen nog over de kinderen. Er valt niets te vieren in Gaza.

En dan heb je uiteraard nog de andere oorlogen die woeden, overal. De mens is als geen ander in staat het licht te doven voor om het even wie in zijn weg staat, wie andere ideeën heeft, wie anders is, wie als minder wordt geacht, of op wie wraak wordt genomen, of gewoon, zomaar.

Wacht, ik schreef net dat ik voor het licht ga, toch? Licht staat voor hoop. Kleine lichtjes van hoop. Dus nu in deze maand van het licht vul ik mijn huis en bij ieder lichtje dat ik ontsteek vraag ik opnieuw om wereldvrede. Vrede op aarde, zingen we met kerst en dat geldt dus voor iedereen. Lukt het niet met kerst, dan graag op 1 januari 2024. Licht is sterker dan het duister. Zeggen ze. Roep met zijn allen het licht terug. Wees zelf het licht. En net als bij druppels maken heel veel kleine lichtjes samen een zee. Het maakt verschil. Het geeft hoop dat het duister kan worden verdreven en het licht weer terug kan keren. In harten, aan je eigen tafel, in landen, in de wereld. Wereldvrede dus. NU!