zondag 1 juni 2014

Weer spannend

Het is nu echt zo ver...
De eerste boeken zijn op de matten gevallen, of in brievenbussen gegleden, bij mensen die het hadden besteld. Een van mijn schoonzoons was de eerste die liet weten lezend in de tuin te zitten. Meteen sloeg de nervositeit toe. Ojee, buiten mijn schoonzoon zijn er bij nog zo een dertig mensen de boeken binnen gekomen dan. Ojee! Een boek schrijven is een ding, het uitgeven een vrij spannend tweede ding, maar dat het dan dus ook gelezen wordt is weer een heel vreselijk spannend derde ding. Wel logisch waarschijnlijk en ook waar een schrijver op hoopt, dat haar boek gelezen wordt, maar dus ook echt spannend. Het is in mijn geval een inkijk in ons echte leven. De eerste reacties waren hartverwarmend en balsem voor de ziel. Ontzettend bedankt!!

Zelf had ik ook nog twee extra exemplaren besteld maar terwijl de berichtjes binnenkwamen per mail en app over ontvangst, lieten mijn eigen exemplaren op zich wachten. De post komt wel vaker later bij ons, zeker als het mooi weer is. Ik hoor daar wel eens over mopperen in de straat. Ligt onze postbode dan te zonnebaden? Nee, echt niet! Wat doet hij dan wel? Daar kwam ik achter toen ik laatst in de voortuin onkruid aan het wieden was. Op het moment dat ik even de rug strekte kwam onze postbode, die een oude vriend van mij is, de straat ingefietst. Niet met de post, maar wel op de duofiets van het verzorgingstehuis, met naast hem een duidelijk genietende oude dame. 'De post komt wat later vandaag!', riep hij vrolijk. Ik zwaaide, lachte en plukte door. Een tijdje later zag ik hem weer terug fietsen, de dame nog steeds genietend naast hem, en kort daarop kwam hij op zijn postbodefiets weer langs. 'Geen post vandaag, ook geen slecht nieuws!', riep hij naar me. 'Mooi zo!', riep ik terug. Met een brede glimlach wijdde ik me weer aan de tuin. Hoe laat die post ook komt, onze postbode is de beste die er is.

Mijn eigen boeken zijn uiteindelijk ook binnen gevallen en liggen gesigneerd en voorzien van een boodschap klaar voor degenen voor wie ze zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten