campingbedje

Uit de tijd

Straks gaan we richting mijn oudste dochter die haar 30e verjaardag viert. Buiten kindergebak, cadeautje en onszelf, nemen we ook het campingbedje mee van de kleindochter. Dat stond hier nog en wie weet moeten er straks kleine mensjes even een dutje doen in dat bedje. Op naar boven waar het bedje staat. Hm, waar zal ik eens beginnen. Eerst maar het meest voor de hand liggende, het matrasje er uit. Dat gaat goed. Er onder ligt nog iets stevigs wat er bij nadere bestudering uitziet als iets waar straks ook het bedje in verpakt kan worden. Okay, dat leggen we opzij. Er zitten her en der wat flapjes langs de kanten van het bedje en op de hoeken die vast los moeten. Dat gaat goed. Maar wat nu?

Bedje op zijn kant, bedje op zijn kop, hee daar zit iets. En die stangen zien er uit alsof ze kunnen knikken. Voorzichtig even proberen maar. Ja, dat gaat. Maar er blijft nog een stuk bed over dat niet knikt. Uhhh...
Echtgenoot komt ook eens kijken. Er zit een lipje waar volgens hem aan getrokken kan worden. Het werkt. Maar nog steeds knikken niet alle stangen. Ik kijk er nog maar eens goed naar en bedenk dat die pijltjes die op het bedje gedrukt staan toch vast iets duidelijk willen maken. Even voelen en ja!! Er zit iets onder de stof waar we op kunnen drukken! En daar gaan de laatste stangen.

Volgende stap is het bedje in de hoes krijgen en de matras in een tas. Samen puzzelen we het er in en nu staat alles klaar in de gang. Pff, je zou bijna toe zijn aan vakantie. Nooit een campingbedje bezeten. Ik voel me duidelijk uit de tijd. Maar we hebben het voor elkaar. Deze opa en oma zijn voldaan over zichzelf. Op naar het feest!