Beetje schizo

Beetje nerveus

De correctieproeven van het boek zijn binnen gekomen en weer retour gestuurd. Direct daarop kwam er een berichtje of ik nog even een mailing rond kon sturen. Een vooraankondiging voor de echte promotiemail. Slim bedacht van Boekscout.nl, want zo zie je meteen of alle adressen kloppen. Ik sta er sowieso van te kijken wat een slim concept ze daar hebben. Alles gaat via het ' nieuwe werken' dus per email. Voor wie gelooft in de persoonlijke benadering in de vorm van gesprekken, is er een helpdesk waarmee je kan bellen.
Misschien niet helemaal het beeld wat mensen hebben bij een uitgever? Ik vind het prima zo. Efficiënt, duidelijk en de meeste vragen worden al beantwoord voordat je ze kan stellen. Dat geeft dit mens vertrouwen. Bij Boekscout weten ze duidelijk waar ze mee bezig zijn.

Weet ik ook waar ik mee bezig ben? Ik denk het wel. Toch word ik wel steeds nerveuzer nu 23 mei in zicht komt. Even ons hebben en houden in een boek zetten en op de markt gooien, mwah, Het is een beetje schizofrene toestand. Aan de ene kant is het spannend en geweldig dat mijn boek wordt uitgegeven. Aan de andere kant is het doodeng. Wat zullen de reacties zijn? Aardig? Goed? Vervelend? Kritisch? Ik maak me aardig kwetsbaar met dit boek. Kan ik dat aan? Om daar achter te komen zullen er natuurlijk wel reacties moeten zijn. Dat is ook nog een mogelijkheid. Dat er helemaal geen reacties komen. Dat het boekje helemaal niks doet, behalve op een plank liggen. Misschien wel makkelijk, maar dat voelt toch ook niet als iets wat ik nou echt wil.

Ik heb het tenslotte geschreven om ons recente verleden recht in de ogen te kijken. Om het maar eens gewoon op tafel te gooien, dat gaat heel goed met een boek, en dwars door het vuur te gaan. Als er  dan alleen een klein rookwolkje poef zegt, schiet dat ook niet op natuurlijk. Of misschien zou dat juist wel mooi zijn. Als er helemaal geen vuur blijkt te zijn. Dat alleen wij denken dat er nog iets op te rakelen valt. Zou weer meevallen.

Wat ook schizofreen is, is dat we bijna dagelijks geconfronteerd worden met de gevolgen van de beschreven gebeurtenissen. Terwijl ik druk bezig ben met het proces van uitgeven leven we 'on the edge' om het spannend te zeggen. We solliciteren, we moeten verhuizen en de meest simpele dingen zijn bij ons zo simpel niet. Het is alsof je een pad beloopt waarvan je niet precies weet waar dat heen gaat. Het ene moment loop je op zacht gras en geniet je van het uitzicht, het volgende moment loop je op de keien en is je uitzicht een donkere woestenij. Geef mij het gras maar. Gelukkig is er in verhouding ook veel gras en zelfs tussen de keien zijn echt wel bloemen te ontdekken als je ogen en hart dat willen zien. Op naar 23 mei dus. Maar eerst nog gezellig samen zijn met goede vrienden en de eerste verjaardag van onze kleindochter! Daar kan dan weer geen boek tegen op.