Eigenlijk is het proces van uitgeven, nakijken, drukproeven, e-maillijsten, nu voorbij. Ik hoef alleen nog maar te wachten tot vrijdag. Best een beetje vreemd eigenlijk. Vanaf vrijdag mag, nee moet ik, PR gaan doen. Dat ben ik contractueel verplicht. En natuurlijk wil ik ook graag dat Benjamin zijn weg vindt naar veel boekenkasten van veel jonge kinderen. Zelf was en ben ik gek op boeken. Eerst werd ik graag voorgelezen. Zodra ik zelf het lezen onder de knie had, las ik alles wat ik te pakken kon krijgen. Dat ben ik blijven doen. Boeken zijn vrienden die wonen in de kast. Nu even in de schuur, in dozen omdat ons huis te klein is voor een boekenkast. Maar ik hoop dat ze weer snel hun plekje krijgen en verheug me er nu al op ze weer te begroeten.De stap van heel veel lezen naar schrijven is niet zo groot. Een beroemde schrijver worden zit er denk ik niet in, maar zo is het ook leuk. En wie weet, misschien schrijf ik nog ooit een bestseller, of wordt Benjamin Muis wereldberoemd in Nederland. Een soort Nijntje. Ach, dromen ...... Maar wat zouden we zijn zonder dromen? Is dat niet waar alles mee begint, of wat mensen gaande houdt in moeilijkere tijden, of mensen gewoon op nieuwe paden brengt in hun leven. Alles begint met verbeelding dat iets kan. Een glimp van een mogelijke toekomst of een toekomstig project. Ik heb nog best veel dromen en al weet ik dat sommige met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet uit zullen komen, ik droom stug door. Een klein droompje ligt nu op tafel en daar kan straks iedereen die het wil kennis mee maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten