dinsdag 25 december 2018

Kerstmis forever

Kerstmis, het feest van het licht. In Christelijke zin werd Het Licht van de wereld geboren, het kindeke Jezus. Hij kwam om onze zonden weg te nemen. Arm kind. Zo klein, zo veel zonde. Het andere licht, de ster van Bethlehem, was aan de hemel gezet om te volgen door herders, schapen en wijze koningen. Zo vonden zij de weg naar het kribje in de stal. De enige plek waar de zoon van God terecht kon. Daarmee zelfs koningen dwingend tot nederigheid.

Als symbool voor het licht zetten we elk jaar met kerstmis een boom neer. Of eigenlijk is dat een 'heidens' doch gekerstend gebruik. Zo met midwinter, als de dag het kortst is en de nacht het langst, de dagen sowieso donker en koud, werd het licht teruggeroepen. Op 21 december werden vuren ontstoken, kaarsen en later de lichtjes in vele soorten en maten. En het helpt, want de dagen worden weer langzaam langer. Toch? Ondanks dat het kindeke Jezus waarschijnlijk niet in december is geboren, en zelfs niet eens 2018 jaar geleden, vieren we jaarlijks het feest van het licht op 25 en 26 december. Een prachtig feest.

In mijn ogen gaat het met kerst vooral om saamhorigheid. Samen zijn met familie, vrienden of net met wie je wil. Sommige mensen zijn onvrijwillig alleen, anderen willen juist graag alleen zijn. Het maakt mij persoonlijk niets uit wat je viert en hoe je het noemt. Vier midwinter, kerst, het Lichtfeest, maar vier het met je hart open. Nodig de mensen die onvrijwillig alleen zijn uit, laat anderen weten dat je ze aan ze denkt maar laat ze hun ding doen. 

Prachtige initiatieven zie ik voorbij komen. Kerst, warmte, naastenliefde. Eigenlijk zou dat best het hele jaar mogen, of niet? Terwijl er meer dan een miljard, alleen al in supermarkten, wordt uitgegeven aan het feest van het licht, het feest van liefde, gaan de kinderen in Jemen dood van de honger, gaat in Syriƫ de ellende door en zitten er weet ik hoeveel mensen in erbarmelijke omstandigheden in vluchtelingenkampen zoals op Lesbos. 'Wij gaan ze halen' wordt beschouwd als mensensmokkel door onze staatssecretaris, terwijl het toch beloofd was dat we ze zouden komen halen.... In eigen land leven er nog teveel mensen onder de armoedegrens en is er geen kerst mogelijk. En dit is maar een heel klein beetje van wat er loos is.

Ik zeg niet dat we geen kerst moeten vieren, of geen inkopen moeten doen. Ik zeg niet dat we elkaar geen kadootjes moeten geven. Ik zeg niet eens dat het niet eerlijk is. Ik wil niets afdoen aan het plezier en ik wil zeker de mensen die al delen niet vergeten te noemen. Ik stel wel een vraag. Kunnen we met zijn allen, overal, niet eens echt het Licht laten terugkeren? Kunnen we in plaats van wachten op de Messias die alles op komt lossen, niet zelf messias worden? Zonder ons iets aan te trekken van traag politiek gedoe, waarbij stemmen winnen belangrijker is dan erbarmen en enige vorm van kerstgedachte ver te zoeken is. Zich beroepend op 'onze' Joods-Christelijke normen en waarden moet er denk ik een speciale uitgave zijn van de bijbel die gehanteerd wordt door velen. De woorden naastenliefde en erbarmen zijn daarin geschrapt.

Kunnen we niet allemaal deze kerst besluiten onze harten open te zetten zodat het Licht binnen kan komen en door ons heen kan schijnen. Een zee van Licht, van liefde en erbarmen. Ik roep iedereen hiertoe op, ongeacht je levens- of geloofsovertuiging. Ongeacht of je kerst viert of niet. Laat iedereen binnen in het Licht. Stop met hokjes, oordelen, zij tegen wij en wij tegen zij. Verbind je met elkaar en het Licht groeit. Het is toch veel mooier om mensen gelukkig te zien dan ontredderd van verdriet. Ik weet echt wel dat in Syriƫ de oorlog niet stopt omdat ik dit vraag, maar er is Licht nodig om duister te verdrijven. Laat het Licht terugkeren, laat het groeien en laat het blijven. Voor altijd kerst.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten