Red dan jezelf

Plastic staat momenteel behoorlijk in de belangstelling. Het is dan ook een gigantisch, reusachtig, afgrijselijk probleem. Plastic ligt niet alleen overal het landschap te vervuilen, het zit serieus overal. Tot in de magen van walvissen, maar ook in die van kamelen in de Sahara. Plastic als moordenaar van het milieu en van allerlei dieren op plaatsen waarvan je niet verwacht dat daar plastic te vinden is. Plaatsen waar we nog niet eens precies van weten wat voor dieren daar allemaal leven, zoals in de diepzee. Tegen de tijd dat deze dieren dood aanspoelen ergens met plastic in hun maag kunnen we ze bijschrijven op de lijst nog niet ontdekte maar wel al uitgestorven diersoorten. Dankzij ons.

Nu wil ik niet met mijn vingertje omhoog de heilige uithangen, maar ik begin me aardig schuldig te voelen als ik mijn lievelingsyoghurtje eet. Die zit namelijk, jawel, in een plastic beker. Vroeger nog in een glazen pot. Wie geen geld heeft voor de duurdere eco-winkels zou haast verhongeren als je uit principe geen spullen uit plastic zou eten. Uiteraard wordt plastic ingezameld, er zijn best veel mensen die afval rapen en ook mensen die actie voeren zoals de Plastic Soup Foundation, of dichter bij huis Ocean Soup een project dat op 20 en 21 januari a.s. een plastic huis op het 18 Septemberplein in Eindhoven neerzet. Van afval uiteraard. De schattingen zijn dat in 2050 meer plastic in zee zwemt dan vis. Overigens niet als het aan Boyan Slat ligt, de 22-jarige Nederlander die Ocean Cleanup bedacht. Een systeem om plastic op te ruimen, aan land te brengen en te recyclen.

Dat recyclen blijkt ook nog niet zo makkelijk. China heeft genoeg van ons afval en doet het niet meer. Het land produceert inmiddels zelf genoeg afval. Of we daar erg blij van moeten worden weet ik ook niet, maar in ieder geval blijven we nu met onze eigen zooi zitten. Omdat al dat plastic niet hetzelfde plastic is, is recyclen nog geen sinecure. We moeten dus toe naar één soort. Prima idee. Ik werd al blij. Helaas gaat het onderzoeken en voorbereiden hiervan zeker tot 2030 duren. Dat is nog 12 jaar! Kijk, dat is het moment dat ik dan bijna uit mijn vel spring. Mag het allemaal een beetje meer urgentie krijgen!! Waarom niet gewoon stoppen met nieuw plastic produceren!

Het is niet alleen het plastic. Naast dit probleem is ook de insectenpopulatie met zo een 75% afgenomen. In beschermde gebieden nog wel. De vogelstand is dramatisch afgenomen. Lijkt mij ook logisch, gezien vogels toch ook insecten eten. Een heel belangrijk insect, de bij, valt met bosje om. De reacties variëren van in actie komen, petities, hopen op het paradijs, het droevig delen van berichten, tot complete ontkenning. Bij deze huldig ik iedereen die op wat voor manier dan ook tegengas geeft aan de ontluistering van de aarde die gaande is. 

Mijn enorme frustratie zit in het feit dat alles zo lang duurt. We weten het al zo lang, het gaat mis als de mensheid zo doorgaat. Maar we gaan door. Geldstromen, economie, belangen, er gaat van alles vóór het stevig optreden om onze aardkloot te redden. Stel je zit in een hoge snelheidstrein, lekker geïnstalleerd met heel je hebben en houden. Je weet dat die trein aan het eind van de rit met volle snelheid op een hele dikke muur gaat botsen, blijf je dan ook rustig zitten? Of met een ongemakkelijk gevoel, maar ach het zal wel meevallen want opstaan is zo lastig? Nee toch. Volgens mij weet je niet hoe snel je aan de noodrem moet trekken en uit die trein moet springen. Zonder alles wat je meedroeg.

Zie de klimaat- en milieuproblematiek maar als die trein. Trek aan de noodrem en red de aarde. De aarde is één groot systeem en wat op de ene plek gebeurt heeft gevolgen voor een andere plek. Een lastig iets om je voor te kunnen stellen dus wellicht dat daarom de urgentie niet hoog genoeg ligt om rigoureus maatregelen te nemen. De slogan moet daarom misschien worden 'Red jezelf'. Klinkt lekker eigentijds en wie weet redden we dan per ongeluk ook de wereld.