Vandaag waren manlief en ik in Geldrop om op de kleinkids te passen. Een bijzonder leuke bezigheid. We hoorden al van dochter en schoonzoon dat er 's nachts een auto in brand was gestoken in de straat. Schijnt daar ieder jaar rond deze tijd te gebeuren. Een soort periodieke pyromaan. Ergens in de ochtend kwam de politie aan de deur om te vragen of we iets hadden gezien. Nee wij niet.
We stapten met de kinderen de deur uit om boodschappen te gaan doen, net toen het arme uitgebrande autootje werd opgehaald. De achterkant was nog mooi glanzend blauw, de voorkant totaal uitgebrand. "Hij is kapot", zei onze kleindochter van twee. "Papa moet er een pleister op plakken."
Ik vroeg me af of de pyromaan ieder jaar een bepaalde kleur auto's afbrandde en het nu op blauwe had voorzien. Mijn fantasie sloeg enigszins op hol. Ik zag het helemaal voor me hoe allerlei blauwe auto's het slachtoffer werden. Hun eigenaars kregen het helemaal benauwd. Massaal probeerden ze hun kostbare blauwe auto's te redden. Het gevolg was een tsunami van deze blauwe auto's die Geldrop uitstroomden en zich groepsgewijs over de regio verspreiden. Alles om maar te ontkomen aan het vernietigende vuur van de pyromaan.
In bijvoorbeeld Nuenen, of Eindhoven, waren ze hier niet blij mee. De blauwe auto's namen parkeerplaatsen in beslag die toch al schaars zijn. En als er lege plekken waren, moesten die bewaard blijven voor de toekomstige auto's die nog te verwachten waren. Eigen auto's wel te verstaan. Wat als zoon- of dochterlief het rijbewijs haalt en dan geen plek zou hebben voor de extra auto? Eigen auto's eerst! En stel je voor, als de blauwen hier komen komt de pyromaan misschien ook.
Actiecomité's werden opgericht tegen de komst van de blauwe Geldropse auto's. Mensen barricadeerden lege parkeerplaatsen en vragen werden gesteld in de gemeenteraad. 'Laten ze het probleem zelf maar oplossen. Pak die pyromaan maar op', zei men. 'Het is niet ons probleem'. En zo trok de colonne blauwe auto's rond. op zoek naar een plek om uit te rusten. Een enkeling streek over zijn hart en opende zijn garage voor de blauwen. Benzine raakte soms op onderweg en langs de wegen vond men gestrande en verlaten blauwe auto's. Overal ongewenst.
Gelukkig is het maar fantasie.
O, wat een heerlijke fantasie is dit toch!
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk om te lezen.